Zdziemił – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zdziemił — staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Zdzie-, pochodzącego od prasł. *jьzděti ("położyć, zrobić, uczynić", por. zdziać — "nadać imię"; zdziałać — "uczynić"), oraz -mił ("miły")[1]. Po raz pierwszy notowane w Polsce w 1399 roku[2]. Mogło oznaczać "tego, który czyni innych milszymi".

Niektóre możliwe staropolskie zdrobnienia: Zduj, Zdzich, Zdzicho, Zdziech, Zdziechno, Zdziema (masc.), Zdziena (masc.), Zdzieno, Zdziesz, Zdziesza (masc.), Zdzieszek, Zdzieszko, Zdzięt (?), Zdzięta (masc.), Zdziętek, Zdziętko, Zdzięto, Zdzik, Zdzinek, Zdzinia (masc.), Zdzinko, Zdzistek, Zdzistko, Zdzisz, Zdziszek, Zdziszka (masc.), Zdziszko, Zdziszo, Zdziszyna (masc.)[1].

Zdziemił imieniny obchodzi 7 grudnia.

Odpowiedniki w innych językach:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b A.Cieślikowa (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych t.1, Kraków 2000, ISBN 83-87623-23-7
  2. ↑ W. Taszycki (red.), Słownik staropolskich nazw osobowych, T. 6, z. 2 (Wojsław-Zimnowodski), Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1982
  3. ↑ J. Svoboda, Staročeská osobní jména se základem sd[e]-, sdě-, [w:] Onomastica nr 7, r. IV, z. 2, Wrocław 1958
Imiona
Imiennicy
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zdziemił&oldid=51569700”