Zygmunt Gorgolewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zygmunt Gorgolewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1845
Solec

Data i miejsce śmierci

6 lipca 1903
Lwów

Miejsce spoczynku

Cmentarz Łyczakowski we Lwowie

Zawód, zajęcie

architekt

Teatr Wielki we Lwowie
Grobowiec rodziny Gorgolewskich na cmentarzu Łyczakowskim

Zygmunt Gorgolewski (ur. 14 lutego 1845 w Solcu[1], zm. 5 lipca 1903 we Lwowie) – polski architekt, przedstawiciel historyzmu, jeden z najwybitniejszych polskich architektów epoki; od 1872 działał w Niemczech i Poznańskiem, od 1893 we Lwowie, gdzie w latach 1897–1900 wzniósł swoje najbardziej znane dzieło – Teatr Wielki we Lwowie.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Gimnazjum ukończył w Poznaniu. W latach 1866–1871 studiował architekturę w królewskiej Akademii Budownictwa w Berlinie, po czym przez sześć lat był profesorem pomocniczym tej uczelni. Następnie pełnił funkcje: radcy w Ministerstwie Robót Publicznych (od 1877), architekta pałaców królewskich w Berlinie, królewskiego inspektora budowlanego w Halle (od 1885), a od 1891 pracował w Hildesheim[2]. Dwukrotnie uczestniczył w konkursach na siedzibę Reichstagu: w 1872 spośród 105 zgłoszonych, jego pracę wraz z 19 innymi zakwalifikowano do ścisłej eliminacji, a dziesięć lat później otrzymał IV nagrodę. Z kolei pierwszą nagrodę otrzymał za projekt mostu cesarza Wilhelma.

W okresie studiów nadzorował budowę dworca hanowerskiego w Berlinie, następnie opracowywał plany przebudowy pałaców królewskich w Berlinie i Kilonii oraz rozbudowy stołecznych urzędów państwowych, klinik uniwersyteckich w Halle (Saale) i Bonn, zakładu kąpielowego w Bad Oeynhausen w Westfalii. Ponadto zaprojektował budynki sądów w Opolu i Olsztynie, a także więzienia w Świdnicy i Królewskiej Hucie (dzisiejszym Chorzowie).

W Poznańskiem przeprowadził m.in.:

Przy okazji prac renowacyjnych w zamku Ferdynanda Radziwiłła w Ołyce na Wołyniu, po raz pierwszy odwiedził Kraków, Lwów, Kijów i Wilno. Odbył też podróże do Paryża, Włoch, Niemiec i Austrii, gdzie najbardziej interesował się zabytkami z czasów renesansu, który wywarł największy wpływ na jego własny styl architektoniczny.

W 1875 roku wziął udział w konkursie na gmach Sejmu Galicyjskiego we Lwowie (po I wojnie światowej stanowiącego siedzibę Uniwersytetu Jana Kazimierza). Jego projekt w opinii prasy i fachowców uznany został za najdoskonalszy, ale nie został ostatecznie skierowany do realizacji. Później Gorgolewski sam niejednokrotnie zasiadał w sądach konkursowych, decydujących o kształcie i autorstwie teatru krakowskiego (1889), kasy oszczędnościowej w Czerniowcach, kościoła św. Elżbiety we Lwowie.

W 1874 roku ożenił się z Marianną Cybulską, która zmarła dwa lata po ślubie. W 1879 roku ożenił się po raz drugi z Antoniną Hulewicz, pochodzącą ze znanego rodu wielkopolskiego z Kościanek. W 1893 roku przeprowadził się do Lwowa, gdzie objął dyrekcję miejscowej C.K. Państwowej Szkoły Przemysłowej. Na decyzji tej w znacznej mierze zaważył fakt, że owdowiawszy 4 lata wcześniej, postanowił zapewnić osieroconym córkom patriotyczne wychowanie w polskiej szkole, a podówczas było to znacznie ułatwione w autonomicznej Galicji.

W 1896 roku zwyciężył w konkursie na nowy Teatr Miejski we Lwowie, pokonując twórcę teatru krakowskiego – Jerzego Feintucha-Zawiejskiego. Aby uniknąć posądzenia o wykorzystywanie zajmowanej pozycji i stanowiska, swój projekt przygotowywał w najgłębszej tajemnicy i przesłał z Lipska.

C.k. radca rządu, członek Dyrekcji Towarzystwa Sztuk Pięknych we Lwowie[3].

Pochowany w alei zasłużonych cmentarza Łyczakowskiego (naprzeciw grobu Marii Konopnickiej)[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej Solec (pow. średzki), t. zesp. nr 3511, Archiwum Państwowe w Poznaniu, sygn. 75.
  2. Michał Dachtera: Architekt Poznańskiego. kulturaupodstaw.pl, 22 kwietnia 2021. [dostęp 2022-03-12]. (pol.).
  3. Siódme Sprawozdanie C. K. Państwowej Szkoły Przemysłowej we Lwowie za rok szkolny 1898/1899. Lwów 1899, s. 15.
  4. Stanisław Sławomir Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786-1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988. ISBN 83-04-02817-4.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]