İntihar saldırısı - Vikipedi

2. Dünya Savaşı'nda Japon tanklarına karşı intihar saldırısına hazırlanan bir Çin piyadesi

İntihar saldırısı; bir örgütün özenle seçilmiş hedeflerde azami zayiat ve hasar yaratmak maksadıyla, kesin ölümü kabullenmiş militanlarının kendi üzerlerinde veya bir ulaşım aracına yüklenmiş olarak hedef bölgesine getirdikleri patlayıcı maddeleri, yine aynı militanların kontrolünde infilak ettirmesiyle icra ettiği, şiddet yoğunluğu yüksek, sansasyonel eylemlerdir.

İntihar saldırısı, çok ilkel ve basit bir yöntem olmasına rağmen, bombanın hedefe azami derecede etki yaratabilecek en uygun yer ve zamanda patlatılmasını sağlar. Uydu sistemleriyle kontrol edilen lazer güdümlü “akıllı” bombaların dâhi maksimum hasarı en uygun zamanda sağlaması intihar saldırıları kadar garantili değildir.[1] Bir eylemcinin saldırıda yer almayı kabul etmesi dahi, eylemin başarı şansını oldukça artırmakta, eylemcinin eylem öncesinde tecrit edilmesi ve eylem anında kılık değiştirmesi nedenleriyle teşhis edilmesi ve son aşamada hedefe doğru yaklaşırken infilakın her an gerçekleşme ihtimalinden dolayı, teşhis edilse dâhi saldırının engellenmesi mümkün olamamaktadır.[2] Bu özellikleriyle intihar eylemcileri “güdümlü insan füzeleri” adıyla da anılmaktadır.[3]

İntihar eylemleri, hedef toplumun üstün askeri ve ekonomik gücü ile başa baş mücadele edebilmek için asimetrik savaş kavramına uygun olarak geliştirilen bir taktiktir. Özellikle terör örgütleri, diğer saldırı türlerinde istedikleri ölçüde tahribat yapamamaları sonucunda klasik terör eylemlerinden uzaklaşmışlar; “daha etkili” bir alternatif olarak intihar saldırılarına yönelmişlerdir.

Bir terör örgütünün veya direniş grubunun intihar saldırısını temel ve sürekli bir taktik olarak benimseyebilmesi için; kendisinden çok daha güçlü veya nispeten sınırsız kaynaklara sahip bir güvenlik kuvvetinin klasik terör veya direniş taktiklerini etkisiz ve uygulanamaz hale getirmesi,[4] örgütün lider kadrosunun intihar saldırısına karar vermesi,[5] örgütün saldırıyı icra edebilecek teknik malzeme ve taktik yeterliliğe sahip olması,[5] intihar eylemlerini ve davayı destekleyen bir toplumun[4] ve eylem için gönüllü militanların varlığı[5] gereklidir. Bu şartların sağlanamaması halinde intihar saldırılarının sürekli bir eylem şekli olarak uygulanması mümkün değildir.

İntihar eylemcileri, oluşturulması, teçhiz edilmesi, eğitimi ve idamesi uzun zaman ve maliyet gerektiren klasik silahlı gruplara oranla daha düşük maliyetlidir. Eylemlerde kullanılan patlayıcı maddelerin maliyeti çok düşük olup, piyasadan kolaylıkla temin edilebilen bazı kimyasallar internette kolayca bulunabilecek usullerle bir bomba haline getirilebilmekte, bombanın etrafına çivi ve metal parçaları ilave edilerek tahrip gücü artırılabilmektedir.[2] İsrail’e yönelik saldırılarla adını duyuran Hamas örgütüne göre, bir eylemin maliyeti 142 Amerikan dolarıdır ve bu maliyetin en büyük kalemini Filistin’den İsrail’e ulaşım masrafları oluşturmaktadır.[6]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Countering suicide terrorism : an international conference : February 20-23, 2000, Herzliya, Israel. International Policy Institute for Counter-Terrorism, Interdisciplinary Center. Herzliya, Israel: International Policy Institute for Counter Terrorism. 2001. ISBN 965-90365-1-5. OCLC 48134413. 
  2. ^ a b "The fatal attraction of suicide terrorism". SAFTI MI Library (İngilizce). 5 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2021. 
  3. ^ "Suicide Terrorism and the September 11 Attacks". www.ict.org.il. 5 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2021. 
  4. ^ a b Hafez, Mohammed M. (2006). Manufacturing human bombs : the making of Palestinian suicide bombers. Washington, D.C.: United States Institute of Peace Press. ISBN 1-929223-72-2. OCLC 62430790. 
  5. ^ a b c Kimhi, Shaul & Even, Shemeul (July, 2004)
  6. ^ "An Arsenal of Believers". 25 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2021.