İsmail Erez - Vikipedi

İsmail Erez (28 Eylül 1919, İstanbul - 24 Ekim 1975, Paris), Türk diplomat ve bürokrat.

Yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]

İlk Yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

28 Eylül 1919'da, İstanbul, Bakırköy’de doğdu. İstanbul Hukuk Fakültesi mezunlarından ve Kambiyo Menkul Kıymetler Borsası Komiserlerinden Hasan Tahsin Erez ile Emine Şahande Hanım’ın oğludur. İki yaşındayken annesini kaybeden İsmail Erez, öksüz büyüdü, yatılı okudu; hassas ve parlak bir öğrenci oldu.

Galatasaray Lisesi'nden pekiyi dereceyle ve birincilikle mezun oldu ve 1939 yılında Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi'ne girdi ve 1943 yılında derece ile mezun oldu.^[1]

Memurluğu[değiştir | kaynağı değiştir]

26 Ocak 1944 tarihinde Dışişleri Bakanlığı'na girdi.

Aday meslek memuru olarak önce Beşinci Daire Genel Müdürlüğünde, sonra Genel Sekreterlik Kaleminde çalıştı. 24 Ocak 1945'te üçüncü katipliğe terfi etti. 1 Kasım 1945'te silah altına alındı ve askerlik görevini yapmak üzere Dışişleri Bakanlığı'ndan ayrıldı. 17 Mart 1947'de yedek teğmen rütbesiyle terhis edildi ve Bakanlığa döndü. Üçüncü Daire Umum Müdürlüğünde üçüncü katipliğe atandı. Bu daire çok taraflı dış ilişkiler ve çok çeşitli konularla uğraşıyordu: Birleşmiş Milletler Teşkilatı, UNESCO, Dünya Sağlık Örgütü, Uluslararası Adalet Divanı gibi ihtisas kuruluşları, çeşitli kongre ve konferanslar, Montreux Boğazlar Sözleşmesinin uygulanması, Muhtelit Hakem Mahkemeleri kararları, uluslararası havacılık işleri gibi konular, Üçüncü Daire Genel Müdürlüğünün görevleri arasındaydı.

11 Ağustos 1947'de Vaşington Büyükelçiliği'ne üçüncü katip olarak atandı, burada İkinci Katipliğe ve ortaelçilik başkatipliğine terfi etti. 20 Eylül 1949'da takdirname aldı. 8 Mart 1952'de merkeze döndü ve Birinci Siyasi Daire Dördüncü Şube Müdürlüğü'ne atandı. Bir süre sonra Milletlerarası Ekonomik İşler Dairesi İkinci Şube Müdürlüğü'ne nakledildi.

11 Temmuz 1954'te yeniden Vaşington Büyükelçiliği'ne tayin edildi. Burada ortaelçilik müsteşarlığı unvanına yükseldi. 1955'te Madrid Büyükelçiliği'ne nakledildi. 5 Temmuz 1959'da Birleşmiş Milletler nezdinde Türkiye Daimi Misyonu Büyükelçilik Müsteşarlığına ve Kançılarya Şefliğine atandı.

İsmail Erez, 8 Ağustos 1960'ta, merkezdeki Üçüncü Daire Genel Müdür Muavinliğine atandı. Bu daire, uluslararası kuruluşlar ve çok taraflı ilişkilerden sorumluydu. Erez, mesleğin başında, Üçüncü Katip olarak da bu dairede çalışmıştı. Genel Müdür Yardımcısı olarak tekrar oraya döndü. Altı ay kadar bu görevde kaldıktan sonra genel müdürlüğe yükseldi. 22 Ocak 1961'de İdari İşler Genel Müdürlüğüne atandı. Dışişleri Bakanlığı'nın Merkez ve dış teşkilatında 17 yıllık hizmetten sonra, 42 yaşında genel müdür oldu. İsmail Erez, altı ay kadar İdari İşler Genel Müdürlüğünde kaldıktan sonra 19 Haziran 1961'de Protokol Genel Müdürlüğüne atandı.

26 Temmuz 1963'te, İkinci Siyasi Daire Genel Müdürü oldu ve 7 Eylül 1964 tarihinde Prag Büyükelçiliğine atandı. 19 Aralık 1967'de Beyrut Büyükelçiliğine nakledildi.

1970 yılında Roma Büyükelçiliğine, 1972 yılında Dışişleri Bakanlığı Genel Sekreterliğine ve 2 Kasım 1974 tarihinde Paris Büyükelçiliğine atandı.^[1]

Öldürülmesi[değiştir | kaynağı değiştir]

24 Ekim 1975 tarihinde makam şoförü Talip Yener ile büyükelçilik yakınlarındaki "Bir Hakeim Köprüsü" çıkışında ASALA tarafından pusuya düşürülerek öldürüldü.^[2] Otopsi sonucunda beş kurşun yarası alarak öldüğü belirlendi. Zincirlikuyu Mezarlığında toprağa verildi.

Suikastı gerçekleştirenler bulunamadı. Sonradan bir şüpheli gözaltına alındı ve delil yetersizliğinden serbest bırakıldı.

Kişisel Yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]

2 Eylül 1946'da bankacı Muammer Eriş'in kızı Necla Eriş'le evlendi. Bu evlilikten Canan ve Nazan adlarında iki kızı oldu.

Madrid Büyükelçisi olduğu dönemde İspanyol Hükûmeti tarafından "Isabella Catolica" nişanının "Komandör" rütbesiyle, Roma Büyükelçisi olduğu sırada da Papalık tarafından "Büyük Greguvar" nişanının "Komandör" rütbesiyle ihya edildi.

Galatasaray Spor Kulübü üyesiydi.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• beta.atauni.edu.tr 31 Ekim 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

• Şimşir, Bilal (2000). Şehit Diplomatlarımız (1973-1994) (2015 bas.). Ankara: Bilgi Yayınevi. ISBN 975-494-924-7. 
• "Şehit Edilen Diplomatlarımız/Görevlilerimiz ve Aile Bireyleri". T.C. Dışişleri Bakanlığı. 24 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2020. 

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

• Türk diplomatlara düzenlenen suikastlar listesi