İstanbul'un yedi tepesi - Vikipedi

İstanbul, tarihî yarımada'da kalan eski İstanbul yedi tepe üzerine kurulmuştur ve "yedi tepeli şehir" olarak bilinmektedir. Şehir bu ünvanı, bilinçli bir şekilde Roma'nın yedi tepesini takip ederek yedi tepe üzerine inşa edilmiş olan Bizans Konstantinopolis'inden miras almıştır.

İstanbul'un yedi tepesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Yedi tepe İstanbul Surları içinde tarihî yarımadada yer alır. İlk tepe, ikincil ve tersiyer jeolojik devirlerinde Haliç vadisi ve Boğaziçi açılırken ortaya çıkmıştır. Osmanlı İmparatorluğu ve erken Bizans İmparatorluğu dönemlerinde her tepenin üstünde abidesel dini binalar yükselmiştir (Bizans'da kiliseler, Osmanlı'da Selatin camileri).

Birinci tepe[değiştir | kaynağı değiştir]

Bizantion antik şehri kurulmuştur, Sarayburnu ile başlar ve Ayasofya, Sultanahmet Camii ve Topkapı Sarayının bulunduğu alanları kapsar.

İkinci tepe[değiştir | kaynağı değiştir]

Nuruosmaniye Camii, Kapalıçarşı ve Çemberlitaş Sütunu bulunur. Bu tepe, doğu Eminönü'de Bâb-ı Âli'den itibaren uzanan oldukça derin bir vadi ile ikiye ayrılmıştır.

Üçüncü tepe[değiştir | kaynağı değiştir]

Günümüzde İstanbul Üniversitesi ana binaları bulunur. Güneyde Bayezid Camii, kuzeyde Süleymaniye Camii bulunur. Tepenin güney yamaçlarında Kumkapı ve Langa bulunur.

Dördüncü tepe[değiştir | kaynağı değiştir]

Önce Havariyyun Kilisesi sonra Fatih Camii inşa edilmiştir, etekleri kuzeyde Haliç'e keskin, güneyde ise Aksaray'a daha yumuşak eğimle iner.

Beşinci tepe[değiştir | kaynağı değiştir]

Yavuz Selim Camii bulunur. Beşinci ve altıncı tepeler, batıda Haliç kıyısındaki Balat'a uzanan bir vadi ile ayrılır.

Altıncı tepe[değiştir | kaynağı değiştir]

Edirnekapı ve Ayvansaray bulunur. Yumuşak eğimli etekleri, savunma surlarının dışına taşar.

Yedinci tepe[değiştir | kaynağı değiştir]

Bizans zamanında Xērolophos (Yunanca:  ξηρόλοφος), ya da "Kurutepe" olarak bilinir. Aksaray'dan Theodosius Surları ve Marmara Denizi'ne uzanır. Bu geniş tepenin zirveleri Topkapı, Aksaray ve Yedikule'de üçgen yapar.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

• Janin, Raymond (1964). Constantinople Byzantine (Fransızca) (2 bas.). Paris: Institut Français d'Etudes Byzantines.