Homerik İlahiler - Vikipedi

Parnassos Dağında Homeros, Rafael

Homerik İlahiler (Grekçe: Ὁμηρικοὶ Ὕμνοι, Homērikoi Hymnoi) her biri ayrı bir Yunan tanrısını öven 33 anonim ilahinin bir derlemesidir. İlâhiler, esasında Homeros tarafından yazılmamış oldukları halde onun İlyada ve Odysseia eserlerinde kullandığıyla aynı epik ölçüde (daktilik heksametre) ve aynı şiveyle yazıldıkları ve çoğu benzer formülü kullandıkları için "Homeros'la ilgili" anlamında "Homerik" adını aldılar. Antik çağlarda, onlardan ilk bahseden Thukididis'in (iii.104), "Tüm derleme, derleme olarak, kelimenin tek kullanışlı anlamıyla Homeriktir," sözlerinden beri sorgusuzca Homeros'a atfedildiler ve bu isim üzerlerine yapıştı. İngiliz Klasik eserler akademisyeni A. W. Verall'ın 1894'te dediği gibi "Yunan kitap edebiyatı tarihinin en eski zamanlarından beri 'Homeros' olarak etiketlendirildiler."[1]

Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir]

İlahilerin en eskileri muhtemelen MÖ 7. yüzyılda, yani Homeros'un destanları için genel kabul gören yazılma tarihinde ve Hesiodos'un zamanından biraz sonrasında yazılmıştır. Bu durumda en eski Homerik İlahiler, Yunan edebiyatının en eski eselerinden olacaktır; ama çoğu MÖ 7. ve 6. yüzyıllarda bestelenen ilahilerin çok azı Helenistik olabilir ve Ares'e İlahi, ona yazılan bir ilahinin eksikliği fark edildiği için geç dönemlerde yazılmış bir pagan eklemesi olabilir. Walter Burkert'a göre antik bir kaynakta Sakız'lı Kynaithos'a (Homeros soyundan bir yazar) atfedilen Apollon'a İlahi'nin MÖ 522'de, Sisam'lı Polikrates tarafından Delfi'de Delos Apollonu'nu onurlandırmak için yapılan olağandışı bir çifte festival için bestelenmiş olabileceğini önerdi.[2]

Eskiden daha çok temsilcisi olmuş olması gereken bir tarzın temsilcisi olan Homerik İlahiler'in uzunluğu değişebilmektedir. Bazıları sadece üç ya da dört satırken bazıları 500 satırı aşabiliyordu. Uzun olanları, bir yakarma, bir övgü ve bazen eppey geniş çaplı bir anlatı içerir. Kısa olanlarında anlatı yoktur. Uzun olanları, daha eski zaten mevcut malzemelerden birleştirilmişliğin izlerini taşır.

Günümüze ulaşabilmiş Bizans elyazmalarının çoğu üçüncü İlahi'yle başlar. 1777'de Moskova'da şans eseri keşfedilen bir 15. yy. elyazması, Dionysos'a ve Demeter'e adında, bazı satırlardaki lacuna'lar hariç eksiksiz iki açılış ilahisini daha içeriyordu. Kısa olanların bazıları anlatı kısmını atlayıp da sadece daha işlevsel olan yakarma ve giriş kısımlarını saklayan alıntılar olabilir,[3] ki bir rapsode bunları bir prelüte uyarlayabilir.

Otuz üç ilahi, Yunan mitolojisindeki tanrıların çoğuna övgüler sunar. En azından daha kısa olanları festivallerde profesyonel rapsode'lerin epik şiir okumalarına prelüt olarak işlev görmüş olabilir; ki şarkıcı, bunları şimdi başka bir şarkıya geçeceğini söyleyerek bitirir. Otuz dördüncüsü, Ev Sahiplerine, bir ilahi değil, misafirperverliğin tanrıların tembih ettiği kutsal bir görev olduğunun bir hatırlatıcısıdır. Profesyonel bir rapsode'nin elinde bu, sivri uçlu bir hatırlatıcıya dönüşebilir.

Homerik İlahiler'in listesi[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. "Dionysos'a", 21 satır
  2. "Demeter'e", 495 satır
  3. "Apollon'a", 546 satır
  4. "Hermes'e", 580 satır
  5. "Afrodit'e", 293 satır
  6. "Afrodit'e", 21 satır
  7. "Dionysos'a", 59 satır
  8. "Ares'e", 17 satır
  9. "Artemis'e", 9 satır
  10. "Afrodit'e", 6 satır
  11. "Athena'ya", 5 satır
  12. "Hera'ya", 5 satır
  13. "Demeter'e", 3 satır
  14. "Tanrıların anasına", 6 satır
  15. "Aslan yürekli Herakles'e", 9 satır
  16. "Asklepios'a", 5 satır
  17. "Dioskürlere", 5 satır
  18. "Hermes'e", 12 satır
  19. "Pan'a", 49 satır
  20. "Hephaistos'a", 8 satır
  21. "Apollon'a", 5 satır
  22. "Poseidon'a", 7 satır
  23. "Zeus'a", 4 satır
  24. "Hestia'ya", 5 satır
  25. "Müzlere ve Apollon'a", 7 satır
  26. "Dionysos'a", 13 satır
  27. "Artemis'e", 22 satır
  28. "Athena'ya", 18 satır
  29. "Hestia'ya", 13 satır
  30. "Her şeyin annesi Gaia'ya", 19 satır
  31. "Helios'a", 20 satır
  32. "Selene'ye", 20 satır
  33. "Dioskürlere", 19 satır

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ A. W. Verrall. "The Hymn to Apollo: An Essay in the Homeric Question". The Journal of Hellenic Studies 14 (1894:1–29) p. 2.
  2. ^ Walter Burkert. 'Kynaithos, Polycrates and the Homeric Hymn to Apollo' in Arktouros: Hellenic studies presented to B. M. W. Knox ed. G. W. Bowersock, W. Burkert, M. C. J. Putnam (Berlin: De Gruyter, 1979) pp. 53–62.
  3. ^ Robert Parker, bunlara "anlatı çekirdeğinin çıkarıldığı kabuklar, girişler ve bitirişler" demiştir, "The 'Hymn to Demeter' and the 'Homeric Hymns'" ("'Demeter'e İlahi' ve 'Homerik İlahiler'") Greece & Rome 2. Seri 38.1 (Nisan 1991, sf. 1–17) sf. 1. Parker'a göre, mesela 18. İlahi, Hermes'e İlahi'nin başını ve sonunun bir versiyonunu saklamaktadır.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Homerik_İlahiler&oldid=31219461" sayfasından alınmıştır