Nazım biçimleri - Vikipedi

Nazım biçimleri, dize ve uyakların belli bir düzene göre sıralanmasıyla oluşur. Hiçbir manzumeye bağlı olmayan tek başına bir dize en küçük nazım şeklidir, buna azade mısra denir.^[1]

İslamiyet öncesi Türk edebiyatı nazım biçimleri[değiştir | kaynağı değiştir]

• Koşuk
• Sagu
• Destan
• Sav, Uygur alfabesinde Atasözü olarak kullanılmıştır.^[2]

Anonim halk edebiyatı nazım biçimleri[değiştir | kaynağı değiştir]

• Mani
• Türkü
• Ninni
• Ağıt

Aşık edebiyatı nazım biçimleri[değiştir | kaynağı değiştir]

• Koşma
• Semai
• Varsağı
• Destan

Divan edebiyatındaki nazım biçimleri[değiştir | kaynağı değiştir]

I. Bentlerle Kurulan Nazım Biçimleri

• Musammat
• Terkib-i bend
• Terci-i bend

II. dörtlüklerle kurulan nazım biçimleri

• Rubai
• Tuyuğ
• Şarkı
• Murabba

III. beyitlerle kurulan nazım biçimleri

• Gazel
• Kaside
• Mesnevi
• Kıt'a
• Müstezat

Batı Uygarlığı Çevresinde Gelişen Türk Edebiyatı[değiştir | kaynağı değiştir]

• Terza Rima
• Sone
• Triyole
• Serbest Müstezat
• Serbest Nazım
• Eprasel
• Balad
• İkili

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Nilay Kınay, Edebî Türler ve Tarzlar bağlamında Lârendeli Hamdî'nin Leylâ ile Mecnûn Mesnevisi Üzerine Bir İnceleme 25 Mart 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Edebiyat ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.