Nikolay Bulganin - Vikipedi

Nikolai Bulganin
Николай Булганин
Sovyetler Birliği Bakanlar Kurulu Başkanı
Görev süresi
8 Şubat 1955 - 27 Mart 1958
Birinci Yardımcılar Anastas Mikoyan
Mikhail Pervuhin
Maksim Saburov
Josef Kuzmin
Lazar Kaganoviç
Anastas Mikoyan
Yerine geldiği Georgi Malenkov
Yerine gelen Nikita Kruşçev
Sovyetler Birliği Savunma Bakanı
Görev süresi
15 Mart 1953 - 9 Şubat 1955
Hükûmet başkanı Georgi Malenkov
Yerine geldiği Aleksandr Vasilevski (Silahlı Kuvvetler Bakanı)
Nikolay Kuznetsov (Donanma Bakanı)
Yerine gelen Georgi Jukov
Sovyetler Birliği Silahlı Kuvvetler Bakanı
Görev süresi
3 Mart 1947 - 24 Mart 1949
Hükûmet başkanı Josef Stalin
Yerine geldiği Josef Stalin
Yerine gelen Aleksandr Vasilevski
Kişisel bilgiler
Doğum Nikolay Aleksandroviç Bulganin
(Никола́й Алекса́ндрович Булга́нин)

30 Mart 1895(1895-03-30)
Nijni Novgorod, Rus İmparatorluğu
Ölüm 24 Şubat 1975 (79 yaşında)
Moskova, Rusya SFSC, SSCB
Partisi Sovyetler Birliği Komünist Partisi
Ödülleri Sosyalist İşçi Kahramanı

Lenin Nişanı Lenin Nişanı Suvorov Nişanı (1. sınıf) Kutuzov Nişanı (1. sınıf) Kutuzov Nişanı (1. sınıf) Suvorov Nişanı (2. sınıf) Kızıl Yıldız Nişanı Kızıl Yıldız Nişanı Vladimir İlyiç Lenin 100. Doğum Günü Madalyası Vatanseverlik Savaşı Madalyası (1. sınıf) Moskova Savunması Madalyası Büyük Vatanseverlik Savaşı Madalyası Büyük Vatanseverlik Savaşı MadalyasıJaponya Zafer Madalyası SSCB Silahlı Kuvvetleri 30. Yıl Madalyası SSCB Silahlı Kuvvetleri 40. Yıl Madalyası "SSCB Silahlı Kuvvetlerinin 50. yılı" Madalyası Moskova 800. Yıl Madalyası

Askerî hizmeti
Bağlılığı Kızıl Ordu
Branşı Kara kuvvetleri
Hizmet yılları 1941-1946
Rütbesi
Sovyetler Birliği Mareşali
Sovyetler Birliği Mareşali
Çatışma/savaşları II. Dünya Savaşı

Nikolay Aleksandroviç Bulganin (RusçaНиколай Александровичd Булганин, 11 Haziran 1895 - 24 Şubat 1975)[1] Rus asker ve siyasetçi.

İlk yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

Bir ofis çalışanının oğlu olan Nijni Novgorod'da doğdu. 1917'de Bolşevik Parti'ye katıldı ve 1918'de, Bolşevik rejiminin siyasi polisi olan Çeka'ya katıldı. Burada 1922'ye kadar görev yaptı. Rus İç Savaşı'ndan sonra, 1927'ye kadar elektrik idaresinde bir sanayi müdürü olarak çalıştı. 1927-1931'de Moskova elektrik tedarik müdürü, 1931-1937 yılları arasında Moskova Şehri Sovyeti'nin yönetim kurulu başkanı olarak görev yaptı.

1934 yılında 17. Komünist Parti Kongresi'nde Merkez Komite aday üyeliğine seçildi. Sadık bir Stalinist olarak diğer liderlerin Josef Stalin'in 1937-38 Büyük Tasfiyesi'ne kurban gitmesiyle hızla terfi ettirildi. Temmuz 1937'de Rusya Cumhuriyeti Başbakanı (RSFSC) olarak atandı. 1939 yılında Merkez Komitesi'nin tam üyesi oldu ve Eylül 1938'de Sovyetler Birliği Başbakan Yardımcısı ve Sovyetler Birliği Devlet Bankası başkanı oldu.

II. Dünya Savaşı[değiştir | kaynağı değiştir]

II. Dünya Savaşı sırasında, hiçbir zaman bir cephe komutanı olmamasına rağmen, hükûmette ve Kızıl Ordu'da lider bir rol oynadı. Kıdemli Orgeneral rütbesi verildi ve Devlet Savunma Komitesi'nin üyeliğine atandı. 1944'te Savunma Bakanlığı Komiseri olarak atandı ve Stalin'in Kızıl Ordu Yüksek Komutanlığı'nda baş vekili olarak görev yaptı. 1947'de Silahlı Kuvvetler Bakanı oldu ve Sovyetler Birliği Mareşali rütbesine terfi etti. Komünist Parti'nin Politbüro aday üyesi oldu. 1947-1950 yılları arasında Stalin'in altında Sovyetler Birliği Başbakan Yardımcısı oldu. 1948'de Politbüro'ya tam üye oldu.

Başbakanlık[değiştir | kaynağı değiştir]

Stalin'in Mart 1953'te ölümünden sonra, kilit görev olan Savunma Bakanlığı'na atandı ve Sovyet liderliğinin ilk sırasına geçti. Georgi Malenkov ile yaptığı güç mücadelesinde Nikita Kruşçev'in müttefikiydi ve Şubat 1955'te Malenkov'un yerine Sovyetler Birliği Başbakanı oldu.[2] Genellikle Kruşçev'in reformlarının ve destalinizasyonunun bir destekçisi olarak görülüyordu. O ve Kruşçev, Hindistan, Yugoslavya ve Britanya'ya, "B ve K şovu" olarak bilinen bir seyahat yaptılar.[3] Ancak anılarında Kruşçev, "Ona [Bulganin] tamamen güvenemeyeceğine inandığını" yazdı.[4]

Ekim-Kasım 1956'daki Süveyş Krizi sırasında, Birleşik Krallık, Fransa ve İsrail hükûmetlerine, güçlerini Mısır'dan çekmezlerse Londra, Paris ve Tel Aviv'e roket saldırılarına başlanacağı tehdidini bildiren mektuplar gönderdi. İsrail başbakanı David Ben-Gurion'a yazdığı bir mektupta "İsrail, kendi halkının kaderiyle, suçlu ve sorumsuz bir şekilde barışın kaderiyle oynuyor. [...] İsrail'in bir devlet olarak varlığı sorununa işaret edilecektir."[5] Kruşçev, anılarında, tehdidin yalnızca roketleri başlatmak için yeterli ICBM'ye sahip olmadığı zamanlarda Batı fikrini bölmek için tasarlandığını itiraf etti ve her halükarda 1956'da savaşa gitme niyetinde değildi. Dahası, 1959'da ABD istihbaratı, Sovyet nükleer cephaneliğinin Batı'nın inandığından çok daha küçük olduğunu ve bu nedenle Sovyetlerin üç farklı yöne fırlatılacak kadar roketleri olmayacağını açıkladı. Tehdit edici mektuplar aslında, Birleşmiş Milletler'deki İngiliz ve Fransızlara yardım etti, çünkü bütün NATO üyeleri (ABD'nin de dahil olduğu) İngiltere ve Fransa'yı bir Sovyet saldırısından korumak için kararlı olduklarını garanti ettiler.

Ancak 1957 yılına gelindiğinde, Kruşçev'in reformist politikaları hakkında, Kruşçev ve destekçileri tarafından Vyaçeslav Molotov'un önderliğindeki muhalif grubun üyesi olma şüphesi sırası ona gelmişti. Haziran ayında, muhaliflerin Kruşçev'i politbüro toplantısında iktidardan indirmeye çalıştıkları sırada, iki grup arasında kaldı. Muhalifler yenilgiye uğratılıp iktidardan çıkarıldığında, bir süre daha görevine devam ettiyse de Mart 1958'de, Sovyetler Birliği Yüksek Sovyeti'nin bir oturumunda Kruşçev tarafından istifaya zorlandı.[2] İstifa ederek yirmi yıl önce yapmış olduğu Sovyet Devlet Bankası'nın başkanlığına atandı. Ancak Eylül ayında, Merkez Komite'den çıkarıldı ve Mareşal rütbesi geri alındı. Stavropol'a Bölge İktisadı Konseyi Başkan Yardımcısı olarak gönderildi ve Şubat 1960'ta emekli oldu.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Nikolay Aleksandrovich Bulganin (premier of Union of Soviet Socialist Republics) -- Encyclopædia Britannica: 4 Mayıs 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Britannica.com. Retrieved on 2014-6-11.
  2. ^ a b Powaski, Ronald E. (1997). The Cold War: The United States and the Soviet Union, 1917-1991. New York, New York: Oxford University Press. ISBN 0195078500. 
  3. ^ Julius William Pratt A History of United States Foreign Policy, p. 470, Prentice Hall, 1965 University of California original digitized February 8, 2007; 1979 4th ed. 978-0-13-392282-0
  4. ^ Khrushchev, Nikita (2006). Memoirs of Nikita Khruschev, Volume 2: Reformer (1945–1964). University Park, Pennsylvania: Pennsylvania State University Press. s. 238. ISBN 0271028610. 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2018. 
  5. ^ "7 Exchange of Letters- Bulganin- Ben-Gurion- 5 and 8 November 1956". İsrail Dışişleri Bakanlığı. 14 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2018. 
Siyasi görevi
Önce gelen:
Georgi Malenkov
Sovyetler Birliği Bakanlar Kurulu Başkanı
1955-1958
Sonra gelen:
Nikita Kruşçev
Önce gelen:
Aleksandr Vasilevski (Silahlı Kuvvetler Bakanı)
Nikolay Kuznetsov (Donanma Bakanı)
Sovyetler Birliği Savunma Bakanı
1953-1955
Sonra gelen:
Georgi Jukov
Önce gelen:
Josef Stalin
Sovyetler Birliği Silahlı Kuvvetler Bakanı
1947-1949
Sonra gelen:
Aleksandr Vasilevski