Olivera-Tanzi etkisi - Vikipedi

Olivera-Tanzi etkisi, gecikmeli olarak tahsil edilen vergilerin enflasyon nedeniyle reel olarak azalacağını ve dolayısıyla devletin enflasyonla gelir elde etmesinin bir sınırı olduğunu savunan görüştür.^[1]

Etki ilk defa Buenos Aires Üniversitesi'nden Julio Olivera'nın 1967 yılındaki bir çalışmasında ileri sürülmüştür. Olivera, Latin Amerika ülkelerinin 1950 ve 1960'larda yaşadıkları enflasyon deneyimlerini incelemiş ve vergi tahsilat sürelerinin uzunluğunun vergilerin gerçek değerini düşürdüğünü saptamıştır. Vito Tanzi ise, 1977-1978 yıllarında Arjantin'i konu alan iki farklı çalışmasında, Olivera'nın tezini destekleyici bulgular elde etmiştir.^[2]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Gerald Turley (2005). Transition, Taxation and the State. Ashgate Publishing, Ltd. ISBN 0-7546-4368-9.
^ "Olivera-Tanzi Etkisi: Türkiye Üzerine Ampirik Bir Çalışma" (PDF). 11 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2015.

Ekonomi veya finans ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.

[orly-1] Gerald Turley (2005). Transition, Taxation and the State. Ashgate Publishing, Ltd. ISBN 0-7546-4368-9.

[2] "Olivera-Tanzi Etkisi: Türkiye Üzerine Ampirik Bir Çalışma" (PDF). 11 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2015.

[1]

[2]