Piyasa başarısızlığı, mal ve hizmetlerin serbest piyasa tarafından tahsisinin Pareto verimliliğine sahip olmaması ve genellikle net ekonomik değer kaybına yol açtığı bir durumdur. Piyasa başarısızlıkları, bireylerin saf kişisel çıkarları artırmalarının, toplumsal açıdan bakıldığında geliştirilebilecek verimli olmayan sonuçlara yol açtığı senaryolar olarak görülebilir.[1][2] Terimin ekonomistler tarafından ilk olarak 1958'de kullanılması[3] karşın konsept Victoria dönemi filozofu Henry Sidgwick'e kadar uzanıyordu.[4] Piyasa başarısızlıkları genellikle kamu malları, zaman tutarsız tercihler, bilgi asimetrileri, rekabetçi olmayan pazarlar, ana temsilci sorunları veya dışsallıklarla ilişkilidir.[5][6][7][8][9]
- ^ John O. Ledyard (2008). "market failure," The New Palgrave Dictionary of Economics, 2nd Ed. Abstract. 13 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Paul Krugman and Robin Wells (2006). Economics, New York, Worth Publishers.
- ^ Francis M. Bator (1958). "The Anatomy of Market Failure," Quarterly Journal of Economics, 72(3) pp. 351–79 22 Aralık 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (press +).
- ^ Steven G. Medema (2007). "The Hesitant Hand: Mill, Sidgwick, and the Evolution of the Theory of Market Failure," History of Political Economy, 39(3), p p. 331 8 Haziran 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.–58. 2004 Online Working Paper. 27 Eylül 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Joseph E. Stiglitz (1989). "Markets, Market Failures, and Development," American Economic Review, 79(2), pp. 197–203. 23 Mart 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Ignacio Palacios-Huerta (2003) "Time-inconsistent preferences in Adam Smith and David Hume," History of Political Economy, 35(2), pp. 241–68 [1] 4 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ • Charles Wilson (2008). "adverse selection," The New Palgrave Dictionary of Economics 2nd Edition. Abstract. 14 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Joseph E. Stiglitz (1998). "The Private Uses of Public Interests: Incentives and Institutions," Journal of Economic Perspectives, 12(2), pp. 3–22. 31 Temmuz 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ J.J. Laffont (2008). "externalities," The New Palgrave Dictionary of Economics, 2nd Ed. Abstract. 4 Haziran 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
French
Deutsch
