Sebeilik - Vikipedi


Sebeilik (Sebe’îyye); İslâm dinine ilk defa Allah'ın insanlara hulûl ederek insanın ulûhiyeti ilkesini sokan "ʿAbdullah bin Sebe" isimli Yemenli bir Yahudi tarafından Ghulat fikirler üzerine inşâ edilerek kurulmuş olan mezhep. Günümüzde Nusayrî inancında hâkim olan Ali'nin ulûhiyeti ve tanrısallığı ilkesi, Alevi fırkaları içerisine ilk defa bu mezhep mensûpları tarafından taşınarak karıştırılmıştır.[1]

İnanışları[değiştir | kaynağı değiştir]

İnanış esasları Ali bin Ebu Talib üzerinden şekillenmiştir. İbn-i Sebe, Tevrat'ta her peygamberin vekili olduğunu gördüğünü ve Ali bin Ebu Talib'in İslam Peygamberi Muhammed'in vekili olduğunu; Muhammed'in en üstün peygamber olduğunu, Ali'nin de en üstün vekil olduğunu dile getiriyordu. Ayrıca bunun da üzerine "Mesih İsa'nın döneceğini söyleyip de Muhammed'in döneceğini söylemeyene hayret ederim" demiştir.[kaynak belirtilmeli]

Yine bazı Sebeilik mensûpları "İlah, Ali ve ondan sonra gelecek imamlara hulûl etmiştir." şeklindeki söylemleriyle İslâm'a insanın ulûhiyeti ilkesini sokmuşlardır.[kaynak belirtilmeli]

Aralarından bir zümre de tanrının Ali ile birleştiğini iddia etmişler ve "Allah işte sensin" demiştir.[2]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Kaynak: Mustafa Öz, Mezhepler Tarihi ve Terimleri Sözlüğü, Ensar, İstanbul, 2011.
  2. ^ Ebu Zehra, Muhammed (2017). Mezhepler Tarihi. Şener, Abdülkadir; Aytekin, Kerim; Karakaya, Hasan tarafından çevrildi. İstanbul: Hisar Yayınevi. 

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]