Son kredi mercii - Vikipedi

Son kredi mercii,[1][2] son kredi borç mercii[3] veya borç veren son merci,[4] merkez bankalarının finansal istikrarı sağlama sorumlulukları ve para otoritesi olma sıfatları sebebiyle, sistemde ortaya çıkan fon açıklarının piyasadan karşılanamaması durumunda, son başvurulacak yer olarak merkez bankasına başvurup, bu ad altında düzenlenmiş imkanlardan yararlanılmasıdır.[5]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Sezgin, Orhan.; Darıcı, Burak. PARA POLİTİKASININ FİNANSAL İSTİKRARI SAĞLAMA - SÜRDÜRME SORUMLULUĞU: FİNANSAL İSTİKRARA YÖNELİK GELENEKSEL – SPESİFİK PARA POLİTİKASI UYGULAMALARI" (PDF). 2 Nisan 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2015. 
  2. ^ "Turhan, Rıdvan. MALi KRİZLER TARİHİ: CİNNET, PANİK VE ÇÖKÜŞ. Sosyoloji Dergisi, 3. Dizi, 16. Sayı". 2 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2015. 
  3. ^ "Şen, Ali. Asimetrik Bilgi- Finansal Kriz İlişkisi" (PDF). 3 Nisan 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2015. 
  4. ^ "Ay, Ahmet; Güvenek, Burcu; Yapar Saçık, Sinem IMF ve Merkez Bankalarının Borç Veren Son Merci Olarak Ekonomik Krizler Üzerinde Etkinliği. KMU İİBF Dergisi Yıl:11 Sayı:17 Aralık/2009" (PDF). 26 Mart 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2015. 
  5. ^ "Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Terimler Sözlüğü". 2 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2015. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Son_kredi_mercii&oldid=31125384" sayfasından alınmıştır