ایروینگ لانگمویر - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ایروینگ لانگمویر
زادهٔ	۳۱ ژانویهٔ ۱۸۸۱ بروکلین، ایالت نیویورک, آمریکا
درگذشت	۱۶ اوت ۱۹۵۷ (۷۶ سال) وودهول، ماساچوست, آمریکا
ملیت	آمریکایی
محل تحصیل	دانشگاه کلمبیا دانشگاه گوتینگن
شناخته‌شده برای	Inventor of the high-vacuum tube مدل جذب لانگمویر
جایزه(ها)	Hughes Medal (۱۹۱۸) Perkin Medal (۱۹۲۸) جایزه ویلارد گیبس (۱۹۳۰) جایزه نوبل شیمی (۱۹۳۲) مدال فرانکلین (۱۹۳۴) Faraday Lectureship Prize (۱۹۳۹) نشان فارادی (۱۹۴۴) John J. Carty Award (۱۹۵۰) انجمن سلطنتی
پیشینه علمی
شاخه(ها)	شیمی، فیزیک
محل کار	جنرال الکتریک
استاد راهنما	Friedrich Dolezalek
دیگر راهنمایان دانشگاهی	والتر نرنست

ایروینگ لانگموئر (به انگلیسی: Irving Langmuir) ‏(۳۱ ژانویه ۱۸۸۱–۱۶ اوت ۱۹۵۷) شیمی‌دان و فیزیک‌دان آمریکایی بود که در سال ۱۹۳۲ برای کشف ایزوترم جذب لانگمویر و تحقیقات در شیمی سطح موفق به دریافت جایزه نوبل شیمی شد.

زندگی‌نامه[ویرایش]

لانگموئر ۳۱ ژانویه سال ۱۸۸۱ در بروکلین، نیویورک زاده شد.

منابع[ویرایش]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Irving Langmuir». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۱.

این یک مقالهٔ خرد یک دانشمند است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.