بوجانگ - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به شیوهٔ ویکی‌پدیا برای ارجاع به منابع، با ارائهٔ منابع معتبر به بهبود این مقاله کمک کنید. مطالب بی‌منبع را می‌توان به چالش کشید و حذف کرد. یافتن منابع: "بوجانگ" – اخبار · روزنامه‌ها · کتاب‌ها · آکادمیک · جی‌استور (چگونگی و زمان حذف پیام این الگو را بدانید)

بخشی از مجموعهٔ
تاریخ کره
پیش از تاریخ جولمون میومان
دوره باستان گوجوسان ۲۳۳۳ – ۱۰۸ پیش از میلاد دانگون گیجا ویمان جین سدهٔ ۴ – ۲ پیش از میلاد یمائک
سه امپراتوری نخست کره بویو بویوی شرقی گالسا بویو اوکجه دونگایی سم‌هان متحدین ماهان متحدین بایون‌هان متحدین جین‌هان فرمانداری‌های ۴ گانه
سه پادشاهی کره گوگوریو ۳۷ ق.م – ۶۶۸ م باکجه ۱۸ ق.م – ۶۶۰ م شیلا ۵۷ ق.م – ۹۳۵ م گایا ۴۲ – ۵۶۲ میلادی
دوره دولت‌های شمالی و جنوبی شیلای متحد ۶۶۸ – ۹۳۵ م بالهایی ۶۹۸ – ۹۲۶ م
آخرین سه امپراتوری باکجه جدید ۸۹۲ – ۹۳۶ م گوگوریو جدید ۹۰۱ – ۹۱۸ م شیلای متحد ۶۶۸ – ۹۳۵ م
دوره دودمانی گوریو ۹۱۸ – ۱۳۹۲ م پادشاهی چوسان ۱۳۹۲–۱۸۹۷ م امپراتوری کره ۱۸۹۷–۱۹۱۰ م
دوره استعماری استعمار ژاپن ۱۹۱۰–۱۹۴۵ میلادی دولت در تبعید ۱۹۱۹–۱۹۴۸ میلادی
دوره امروزی حکومت نظامی ۱۹۴۵–۱۹۴۸ کره شمالی ۱۹۴۸–تاکنون کره جنوبی ۱۹۴۸–تاکنون
بر پایه موضوع هنر کره‌ای تقسیم کره جغرافیای شبه‌جزیره کره تاریخچه زبان کره‌ای فهرست پادشاهان کره (شجره‌نامه پادشاهان کره‌ای) نام‌های کره تاریخچه نیروی دریایی کره سیاست‌ها: ( سیاست در کره شمالی · سیاست در کره جنوبی) ججودو
گاه‌شمار تاریخ کره
ن ب و

بوجانگ(هانگول:보장) بیست و هشتمین پادشاه گوگوریو و واپسین فرمانروای گوگوریو بود که توسط فرمانده ارشد گوگوریو یئون گائه سمون به تخت نشانده شد. گوگوریو در سال ۶۶۸ میلادی توسط امپراتوری شیلا و متحدانش نابود شد.

نام اختصاص داده به او چانگ نیز بوده به همین خاطر گاهی او به نام پوجانگ نیز شناخته می‌شود. بوجانگ پسر برادر پادشاه پیشین گوگوریو یئونگ نیو بود. در سال ۶۴۲ ژنرال یئون گائه سمون کودتا کرد و پادشاه یئونگ نیو و بسیاری از حامیان وی را کشت. سپس یئون گائه سمون، بوجانگ را به سلطنت رساند.

با هدف جلب نظر گوگوریو برای شرکت در یک تهاجم علیه بکجه، شیلا کیم چونچو را برای درخواست حضور سربازان گوگوریو به گوگوریو فرستاد که مورد موافقت گوگوریو قرار نگرفت.

بوجانگ در بیشتر دوران سلطنتش به عنوان یک پادشاه دست نشانده که به حکومت نظامی یئون گائه سمون مشروعیت می بخشید شناخته می شد. به عنوان مثال او به دستور یئون گائه سمون به حمایت از تائویسم پرداخت و دستور سرکوب بوداییت را صادر کرد در حالی که خودش یک بودایی بود. گوگوریو در دوران بوجانگ دچار بلایای طبیعی زیادی شد.

دوران سلطنت[ویرایش]

گوگوریو با اتحاد با بکجه، به جنگ با شیلا پرداخت. روابط احیا شده گوگوریو با امپراتوری ژاپنی ها موجب انزوای بیشتر شیلا شد. در سال ۶۴۲ شیلا، کیم چونچو را جهت مذاکره بر سر یک قرار داد به گوگوریو فرستاد اما زمانی که یئون گائه سمون استرداد منطقه سئول را خواستار شد مذاکرات متوقف شد و این کار باعث شد تا شیلا با تانگ متحد شود.

در سال ۶۴۵ امپراتور تایزونگ از تانگ تهاجم عظیمی از خشکی و دریا علیه گوگوریو انجام داد ولی یئون‌ گائه‌ سمون و یانگ مانچون این تهاجم و حملات کوچک بعدی تانگ به گوگوریو را دفع کردند. در سال ۶۴۵ گوگوریو به خیتان که متحد تانگ بود حمله کرد. در سال ۶۵۵ گوگوریو و باکجه به شیلا حمله کردند.

بکجه در سال ۶۶۰ توسط اتحاد تانگ و شیلا سقوط کرد. یئون گائه سمون حملات بزرگ پیونگ یانگ در سال ۶۶۱ و نبرد رودخانه ساسو در سال ۶۶۲ را دفع نمود اما این باعث شد تا شیلا و تانگ در متمرکز کردن تهاجماتشان علیه گوگوریو آزادانه تر رفتار کنند. در سال ۶۶۳ جنبش احیای بکجه با پناهنده شدن رهبر آن بویو پونگ به گوگوریو به اتمام رسید.

در سال ۶۶۶ یئون گائه سمون از دنیا رفت. پادشاه برای در اختیار گرفتن امور کشور ناتوان بود و در عوض بر اثر منازعات جانشینی توسط پسران یئون گائه سمون گوگوریو در مسیر فروپاشی قرار گرفت.

سقوط گوگوریو و پس از آن[ویرایش]

به موازات ادامه کشمکش‌های داخلی گوگوریو، یئون نام سنگ به تانگ پناهنده شد و ۴۰ دژ نزدیک مرز به تانگ تسلیم شدند. ئیون جونگ دو پسر دیگر یئون گائه سمون نیز به شیلا پناهنده شد.

پایتخت گوگوریو در نهمین ماه قمری از سال ۶۶۸ به دست نیروهای تانگ و شیلا افتاد و بوجانگ دستگیر شد. بوجانگ توسط امپراتور گائوزونگ از تانگ به عنوان وزیر امور عامه منصوب شد.

تانگ با مشکلات زیادی از بابت حکومت بر ساکنان سابق گوگوریو و مقاومت شیلا در برابر باقی ماندن حضور نظامی تانگ در شبه جزیره کره مواجه بود. در سال ۶۶۷ م امپراتوری تانگ، بوجانگ را به عنوان پادشاه چوسان معرفی کرد و او را مسئول فرمانداری لیائودونگ و ژنرال محافظ برای آرام کردن شرق نامید. اما بوجانگ به تحریک شورش‌ها علیه تانگ که در جهت احیای گوگوریو بودند پرداخت و در این راه آوارگان گوگوریو را سازمان دهی کرد و با قبایل مالگال متحد شد. سرانجام در سال ۶۶۸ به سیچوان تبعید شد و سال بعد در گذشت.

به دلیل اینکه بوجانگ آخرین پادشاه گوگوریو بود بعد از مرگ نام معبدی به او اعطا نشد.

تلاش مختصری برای احیای گوگوریو توسط آنسونگ پسر بوجانگ صورت گرفت اما سرانجام او به شیلا تسلیم شد.

یکی از پسران بوجانگ به نام گو یاک گوانگ در ژاپن ساکن شده بود در سال ۶۶۶ خاندان کوما را در ژاپن تأسیس کرد. که در ژاپن با نام کومانو کوشیکی جاککو شناخته می‌شود.

گو دئوک مو شاهزاده گوگوریو و سومین پسر بوجانگ سلسله گوگوریو کوچک را در سال ۶۹۹ تاسیس کرد.

خانواده[ویرایش]

• پسر(ان) همسر نخست:^[۱]
  • گو بوکنام (고복남) آخرین ولیعهد گوگوریو.
  • گو اینمو (고임무) آخرین مگنیجی گوگوریو.
  • گو ریون (고련)
  • گو دئوکمو (고덕무)
  • گو یاک‌گوانگ (고약광, 高若光) جد خاندان کوما در ژاپن.^[۲]
• پسر(ان) همسر دوم:^[۱]
  • گو آن‌سئونگ (안승, 安勝)
  • گو این‌سئونگ (인승, 仁承) جد خاندان هئونگ سونگ گو (همچنین شناخته شده به نام خاندان گوگوریو گو)، خاندان سلطنتی گوگوریو در کره

• نوه‌ها:
  • گو بون (고보원).
  • گو جین (고진) پسر گو ریون.

منابع[ویرایش]

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «bojang of goguryeo». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۵ مارس ۲۰۱۸.