جسم پاچینی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

گیرنده پاچینی یا جسم پاسینی (یا Paciens corpuscles؛ کشف شده توسط کالبدشناس ایتالیایی Filippo Pacini) یکی از چهار نوع اصلی از سلول‌های مکانیکی گیرنده در قسمت بدون موی پوست پستانداران است. آنها در پایانه‌هایی عصبی در پوست حساس به لرزش و فشار هستند.[۱] آنها فقط به تکانش‌های ناگهانی پاسخ می‌دهند و به ویژه به ارتعاش حساس هستند.[۲] نقش ارتعاشی برای تشخیص بافت سطح، مثلاً خشن یا صاف، می‌تواند مفید واقع شود. اجسام پاچینی در پانکراس نیز وجود دارند، و در آنجا لرزش‌ها و شاید صداهایی با فرکانس بسیار پایین را تشخیص می‌دهند.[۳]اجسام پاچینی از جمله گیرنده‌های مکانیکی سریعاً سازگار شونده محسوب می‌شوند. گروهی از این سلول‌ها به تغییرات فشار پاسخ می‌دهند، مثلاً در درک یا رها کردن یک شی.

ساختار[ویرایش]

سلولهای مرجانی بزرگتر و کم‌تعداد تر از سلول‌های مایسنر، سلول‌های مرکل و سلول‌های Ruffini هستند.[۴]

کپسول لاملار تقریباً بیضی شکل استوانه ای است و 1 mm در طول کل کپسول توسط یک لایه بافت همبند پیچیده می‌شود. کپسول آن شامل ۲۰ تا ۶۰ لنزهای متمرکز شامل فیبروبلاست‌ها و بافت همبند فیبر (عمدتاً نوع IV و شبکه کلاژن II نوع II) است که از مواد ژلاتینی جدا شده‌اند که بیش از ۹۲٪ آنها آب است.[۵]

کارکرد[ویرایش]

اجسام پاچینی گیرنده‌هایی سریع مطابقت پذیر (فازیک) که تغییرات فشار ناگهانی و ارتعاشات پوست را تشخیص می‌دهند، هستند. هر گونه تغییر شکل در ذره باعث ایجاد پتانسیل عمل توسط بازکردن کانال‌های یون سدیم حساس به فشار در غشای آکسون می شود. این اجازه می‌دهد تا یون‌های سدیم به هجوم برسند و پتانسیل گیرنده را ایجاد کنند.

این سلولها به خصوص برای ارتعاشات حساس هستند، که حتی می‌توانند آنها را در چند سانتیمتر آنطرف تر نیز احساس کنند.[۴] حساسیت بهینه آنها ۲۵۰ هرتز بوده[۶][۷] جسم پاچینی باعث ایجاد پتانسیل عمل می‌شود زمانی که پوست به سرعت در حال تحریک است، اما نه زمانی که فشار ثابت است، به دلیل لایه‌های بافت همبند که پایانه سر عصب را پوشش می‌دهد.[۴] تصور می‌شود که آنها به تغییرات سریع در قسمت گیرنده پاسخ می‌دهند.

این سلول‌ها دارای یک میدان گیرایی بزرگ بر روی سطح پوست با یک مرکز بسیار حساس است.[۴]

مکانیسم[ویرایش]

سلول‌های پاچینی به وسیله تغیر شکل لایه‌های بافت همبند پیرامونی، که بر غشاء نورون حسی فشار آورده و باعث خم شدن یا کشش آن می‌شوند، محرک را درک می‌کند.[۸] هنگامی که لایه‌های بافت همبند تغییر شکل داده می‌شود، به علت افزایش فشار یا کم شدن آن، یک پتانسیل ژنراتور ایجاد می‌شود زیرا حالت فیزیکی غشاء پلاسمای ناحیه گیرنده نورون را تغییر می‌دهد و باعث می‌شود که یون‌های Na + «نشت» شود. اگر این پتانسیل یک آستانه خاص می‌رسد، تکانه‌های عصبی یا پتانسیل‌های عمل توسط کانال‌های سدیم حساس به فشار در اولین گره رانویه تشکیل می‌شود. حال این تکانه در طول آکسون با استفاده از کانال‌های سدیم و پمپ‌های سدیم / پتاسیم در غشاء آکسون منتقل می‌شود.

تصاویر اضافی[ویرایش]

  • نمای مقطع دایره ای پوست (بزرگنمایی)
    نمای مقطع دایره ای پوست (بزرگنمایی)
  • طرح شماتیک (آلمانی)
    طرح شماتیک (آلمانی)
  • یک میکروگراف نور نشان دهنده سه جسم پاچینی در مرکز میدان است
    یک میکروگراف نور نشان دهنده سه جسم پاچینی در مرکز میدان است
  • میکروگرافی یک جسم Pacinian
    میکروگرافی یک جسم Pacinian

جستارهای وابسته[ویرایش]

  • فهرست قطعات آناتومیکی انسان به نام افراد
  • Neuroma Pacinian - تومور بسیار نادری خوش‌خیم از سلول‌های پاچینی است

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Biswas, Abhijit; Manivannan, M.; Srinivasan, Mandyam A. (2015). "Vibrotactile Sensitivity Threshold: Nonlinear Stochastic Mechanotransduction Model of the Pacinian Corpuscle". IEEE Transactions on Haptics. 8 (1): 102–113. doi:10.1109/TOH.2014.2369422. PMID 25398183.
  2. ↑ Biswas, Abhijit; Manivannan, M.; Srinivasan, Mandyam A. (2015). "Multiscale Layered Biomechanical Model of the Pacinian Corpuscle". IEEE Transactions on Haptics. 8 (1): 31–42. doi:10.1109/TOH.2014.2369416. PMID 25398182.
  3. ↑ Thomas Caceci. "Example: Lamellar Corpuscle". VM8054 Veterinary Histology. Archived from the original on 2 December 2013. Retrieved 2013-05-19.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ Kandel, Edited by Eric R.; Schwartz, James H.; Jessell, Thomas M. (2000). -9780838577011 Principles of neural science. New York: McGraw-Hill, Health Professions Division. ISBN 0-8385-7701-6 {{cite book}}: |first= has generic name (help); Check |url= value (help)نگهداری CS1: پست اسکریپت (link)
  5. ↑ Cherepnov, V.L.; Chadaeva, N.I. (1981). "Some characteristics of soluble proteins of Pacinian corpuscles". Bulletin of Experimental Biology and Medicine. 91 (3): 346–348. doi:10.1007/BF00839370. PMID 7248510.
  6. ↑ Scheibert, J; Leurent, S; Prevost, A; Debrégeas, G (2009). "The role of fingerprints in the coding of tactile information probed with a biomimetic sensor". Science. 323 (5920): 1503–6. arXiv:0911.4885. Bibcode:2009Sci...323.1503S. doi:10.1126/science.1166467. PMID 19179493.
  7. ↑ Skedung, Lisa, Martin Arvidsson, Jun Young Chung, Christopher M. Stafford, Birgitta Berglund, and Mark W. Rutland. 2013. "Feeling Small: Exploring the Tactile Perception Limits." Sci. Rep. 3 (September 12). doi:10.1038/srep02617.
  8. ↑ Biological Psychology.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جسم_پاچینی&oldid=37080440»