فارسی‌زبانان افغانستان - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پارسیان افغانستان، مردمانی هستند در کشور افغانستان که به گونه‌هایی از زبان فارسی سخن می‌گویند. آنان عبارتند از تاجیک، هزاره و ایماق، که بیشتر در بخش‌های غربی، شمالی و میانی این کشور زیست می‌کنند. نام رسمی گونهٔ افغانستانی زبان فارسی در گذشته، «زبان دری» بود؛ ولی مردم افغانستان، در زبان گفتاری، آن‌را «فارسی» می‌نامند.

گویش‌ها[ویرایش]

در افغانستان، چندین گونه از زبان فارسی می‌باشند؛ از جمله هزارگی، کابلی و هراتی و... گویش هراتی که در بخش‌های هرات، بادغیس و فراه، با گویش فارسی‌زبانان شمال شرق ایران همسانی بسیاری دارد. این گویش کم و بیش با گویش مرزنشینان شرقی ایران یکسان است، و با گویش‌های رایج در استان‌های خراسان ایران، در یک رده جای می‌گیرد.^[۱] گویش‌های فارسی در شرق افغانستان، از جمله بدخشی، با گویش‌های فارسی تاجیکی در تاجیکستان همسانی دارند و در یک رده جای می‌گیرند.

منابع[ویرایش]