فلاکس - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

روغن لحیم، تَنکار^[۱] یا فلاکس (به انگلیسی: Flux) ماده‌ای است که برای تمیزکاری شیمیایی سطوح و جلوگیری و پاک‌کردن اکسایش در منطقۀ جوش به کار می‌رود. این نوع مواد در جوشکاری، لحیم‌کاری و برنجوش کاربرد دارند. فلاکس‌ها در دمای معمولی میلی به واکنش ندارند اما با افزایش دما به شدت کاهنده می‌شوند و به این ترتیب مانع شکل‌گیری اکسیدهای فلزی خواهند شد. فلاکس با حل‌کردن اکسیدهای فلزی در خود به چسبیدن فلز ذوب‌شده در محل کمک می‌کند، با پخش‌شدن روی فلز مانع اکسایش آن می‌شوند، و با روان‌کردن سطح کار مانع تشکیل گویچه‌های لحیم خواهد شد. گاهی نیز فلاکس به عنوان رسانای گرما به گرم‌شدن محل اتصال کمک می‌کند.

از نخستین فلاکس‌های مورد استفاده می‌توان به سدیم کربنات، زغال، کک، آهک، بوره، سرب (II) سولفید و برخی مواد معدنی حاوی فسفر اشاره کرد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

• روان‌کننده
• رئولوژی
• حلال (شیمی)
• جوشکاری با الکترود دستی پوشش‌دار

منابع[ویرایش]

• Wikipedia contributors, "Flux (metallurgy)," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Flux_(metallurgy)&oldid=631057899 (accessed January 25, 2015).

این یک مقالهٔ خرد هویت شیمیایی یا مواد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.