مارچلو ماسترویانی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مارچلو ماسترویانی
مارچلو ماسترویانی در نمایی از فیلم هشت و نیم
نام هنگام تولد	مارچلو وینچنزو دومنیکو ماسترویانی
زادهٔ	۲۸ سپتامبر ۱۹۲۴ فونتانا لیری، ایتالیا
درگذشت	۱۹ دسامبر ۱۹۹۶ (۷۲ سال) پاریس، فرانسه
ملیت	ایتالیایی
سال‌های فعالیت	۱۹۳۸–۱۹۹۶
همسر(ها)	فلورا کارابلا
شریک(های) زندگی	فی داناوی کاترین دنو آنا ماریا تاتو
فرزندان	کیارا، باربارا
جایزه(ها)	جایزه بفتا سال ۱۹۶۳ جایزه بفتا سال ۱۹۶۴ جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد فیلم موزیکال یا کمدی سال ۱۹۶۲ جشنواره فیلم کن ۱۹۷۰ جشنواره فیلم کن ۱۹۸۷

مارچلو وینچنزو دومنیکو ماسترویانی (به ایتالیایی: Marcello Vincenzo Domenico Mastroianni) (زاده ۲۸ سپتامبر ۱۹۲۴ – درگذشته ۱۹ دسامبر ۱۹۹۶) بازیگر ایتالیایی بود. او در طول فعالیت سینمایی خویش در بیش از ۱۲۰ فیلم نقش‌آفرینی کرد و توانست برنده جوایزی چون بهترین بازیگر جشنواره فیلم کن، بفتای بهترین بازیگر نقش اول مرد و گلدن گلوب شود.^[۱]
مارچلو ماسترویانی با چهرهٔ جذاب و سبک بازی‌اش که نشان از روحیه صمیمی‌اش داشت، به عنوان نماد سینمای اروپای مدرن به موفقیت فراوانی دست یافت.^[۲]

زندگی[ویرایش]

ماسترویانی در ۲۸ سپتامبر ۱۹۲۴ در فونتانا لیری روستای کوچکی در استان فروزینونه زاده شد. پدرش نجار بود.^[۳]

او از اواخر ۱۹۴۰ شروع به بازی در سینما کرد. در دهه ۱۹۵۰ در فیلم‌های مهمی چون شب‌های سفید و معامله بزرگ در خیابان مدونا ایفای نقش کرد و در ۱۹۶۰ در فیلم زندگی شیرین ساخته فدریکو فلینی ظاهر شد. در این فیلم او در نقش یک روزنامه‌نگار رومی تصویر نویی از یک قهرمان عصر جدید ارائه می‌کند.

در فیلم شب با میکل‌آنجلو آنتونیونی همکاری می‌کند. اما ارتباط نزدیکش با فدریکو فلینی باعث می‌شود که در نقش بدلی از او در فیلم هشت‌ونیم بازی کند. استعداد ماسترویانی در کمدی باعث می‌شود که اولین جایزه بازیگری اش را جهت بازی در فیلم طلاق به سبک ایتالیایی در ۱۹۶۲ کسب کند.

در زمانه‌ای که ماسترویانی شروع به بازیگری کرد و پس از بازی در چند فیلم مهم از کارگردانان معروف اروپا به شهرت و محبوبیت رسید به راحتی می‌توانست مانند آلن دلون، سیمون سینیوره، ژان لویی ترنتینیان، ژان‌پل بلموندو یا سوفیا لورن جذب سینمای هالیوود شود و در با ایفای نقشی ثابت شبیه به آن نقش‌هایی که وی را ستاره کرده بود و ادامه دادن همان سبک بازیگری تبدیل به سوپراستاری هالیوودی شده و آینده خود را از نظر مالی و شهرت بیمه کند اما ماسترویانی تا انتهای عمر دلبسته سینمای اروپا و فیلم‌های روشنفکرانه از کارگردانان بزرگ باقی ماند و لذت کار در اروپا را با درگیر شدن در فضای هنر صنعت هالیوود تاخت نزد و در واقع یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد این بازیگر اروپایی این بود که هیچ‌گاه تحت تأثیر جریان اقتصادی و پر زرق و برق سینمای هالیوود ذوق زده عمل نکرد و اگر تشخیص می‌داد که فیلمی از نظر هنری ظرفیت آن را دارد که در آن نقش آفرینی داشته باشد، در آن شرکت می‌کرد و در غیر این صورت هرگز تصمیمی نگرفت که اعتبارش را زیر سؤال ببرد.^[۴]
ماسترویانی در انواع مختلفی از فیلم‌ها از جمله فیلم‌های رمانتیکی چون دیروز، امروز، فردا و ازدواج به سبک ایتالیایی در مقابل سوفیا لورن و همِچنین فیلم‌های انگلیسی زبانی چون مکانی برای عاشقان و مردم از کار افتاده نقش آفرینی کرده‌است. وی در سال ۱۹۹۶ میلادی بر اثر سرطان لوزالمعده درگذشت.

جوایز[ویرایش]

• ۱۹۶۲- برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد فیلم موزیکال یا کمدی
• ۱۹۶۲- نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد به خاطر فیلم طلاق به سبک ایتالیایی
• ۱۹۶۳- برنده جایزه آکادمی هنرهای سینمایی و تلویزیونی بریتانیا بهترین بازیگر خارجی به خاطر فیلم طلاق به سبک ایتالیایی
• ۱۹۶۴- برنده جایزه آکادمی هنرهای سینمایی و تلویزیونی بریتانیا مرد محبوب جهان سینما و بهترین بازیگر خارجی به خاطر فیلم دیروز، امروز، فردا
• ۱۹۷۰ - برنده جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم کن به خاطر فیلم حسادت به سبک ایتالیایی
• ۱۹۷۷- نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد به خاطر فیلم یک روز بخصوص
• ۱۹۸۷- برنده جایزه بهترین بازیگر جشنواره فیلم کن به خاطر فیلم چشمان سیاه
• ۱۹۸۷- نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد به خاطر فیلم چشمان سیاه
• ۱۹۸۹ - برنده جایزه بهترین بازیگر جشنواره فیلم ونیز به خاطر فیلم ساعت چنده؟
• ۱۹۹۳ - دریافت جایزه سزار افتخاری
• ۱۹۹۷- دریافت جایزه دیوید دی دوناتلو به خاطر موفقیت شغلی

فیلم‌شناسی[ویرایش]

منابع[ویرایش]

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ مارچلو ماسترویانی موجود است.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Marcello Mastroianni». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای ایتالیایی.

پیوند به بیرون[ویرایش]

• مارچلو ماسترویانی در IMDb