معادله لوتکا-ولتررا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

معادله لوتکا-ولتررا (به انگلیسی: Lotka–Volterra equation) که همچنین معادلهٔ شکارچی-شکار (به انگلیسی: predator-prey equation) نامیده می‌شود، یک زوج معادله دیفرانسیلی غیرخطی است که به عنوان مدلی برای سیستم‌های زیستی که در آن‌ها دو گونه به صورت شکارچی و شکار وجود دارند، بکار می‌رود. این معادلات اولین بار توسط آلفرد لوتکا[۱] در ۱۹۲۵ و ویتو ولترا[۲] ۱۹۲۶ ارائه شدند. این معادلات به صورت زیر بیان می‌شوند:

که در آن‌ها y تعداد شکارچی‌ها، x تعداد شکارها، t زمان و ‎α، β، γ و δ‎ پارامترهای مشخصه برهم‌کنش شکارچی‌ها و شکارها است.

  • معادله شکارها می‌شود:

رشد لجستیک شکارها توسط x نشان داده شده که به میزان α در dx تأثیر می‌گذارد و y نشان دهندهٔ تعداد گونهٔ شکارچی در رشد لجستیک است و به این معناست که به میزان تعداد برخوردهای گونه x و y که برابر است با xy و نرخ شکار شدن β میزان تعداد کم شدن x را نشان می‌دهد پس به میزان βxy (یا شکار شدن x) از جمعیت لجستیک x در هر وهله تغییراتی زمانی از جمعیت αx کم می‌کنیم.

  • معادله شکارچی‌ها می‌شود:

در این معادله نشان دهنده افزایش جمعیت شکارچی‌ها است و نشانگر مرگ طبیعی آنهاست (که یک نوع ثابت واپاشی می‌باشد).

ایزوکلاین نمودار لوتکا ولترا[ویرایش]

برای هر معادله دیفرانسیلی می‌توان نمودار dot plot کشید اما چنانچه نموداری را در dot plot رسم کنم که در هر نقطه از آن dx/dt صفر شود ایزو کلاین آن نام دارد و از نظر زیستی هر شکلی از آن تحلیل خاصی دارد.

ایزوکلاین صید و صیاد دارای یک نقطه تعادل و پایداری دو گونه

ایزوکلاین صید و صیاد دارای یک نقطه تعادل و پایداری دو گونه[ویرایش]

برای هر نقطه در نمودار، تمایل شیب رشدها به سمت نقطه تقاطع دو نمودار است.

ایزوکلاین صید و صیاد دارای سه نقطه تعادل[ویرایش]

ایزوکلاین صید و صیاد دارای سه نقطه تعادل

برای برخی نقاط انقراض صید و برخی صیاد مدنظر است و در نقاطی به تعادل در نقطه تعادل می‌رسیم.

ایزوکلاین دارای یک نقطه تعادل و انقراض صیاد[ویرایش]

برای هر نقطه در نمودار، صیاد منقرض می‌شود.

ایزوکلاین دارای یک نقطه تعادل و انقراض صیاد

ایزو کلاین دارای یک نقطه تعادل و انقراض صید[ویرایش]

ایزو کلاین دارای یک نقطه تعادل و انقراض صید

برای هر نقطه در نمودار، صید منقرض می‌شود. (دقت کنید این مدل فقط ریاضیاتی است و تا حد خوبی بر طبیعت منطبق است و نه کاملاً)

منابع[ویرایش]

  1. A.J. Lotka, Elements of physical biology, Williams and Wilkins, Baltimore, Md, USA, 1925.
  2. V. Volterra, Variazioni e fluttuazioni del numero d'individui in specie animali conviventi, Memorie dell'Accademia Nazionale dei Lincei, Vol. 2 (1926) pp. 31-113.

منابعی برای مطالعه[ویرایش]

  • Carl I.I. Pistorius, James M. Utterback, A Lotka-Volterra model for multi-mode technological interaction: modeling competition, symbiosis and predator prey modes In: Technology Management in a Changing World, Proceedings of the Fifth International Conference on Management of Technology, Miami, Florida, February 27-March 1, 1996, Pages 3929-96