هاله نور - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

هاله نور حلقه‌ای نورانی است که هنرمندان در طول تاریخ بر دور سر افراد مقدس ترسیم می‌کردند. این حلقه معمولاً به رنگ زرد یا سفید و گاهی، که به‌شکل شعله است، قرمز نمایانده می‌شود. این روش در آثار هنری بیشتر ادیان جهان از جمله مزدیسنا، اسلام، مسیحیت، هندویسم، بودیسم و در تمدن‌های ایران، هند، روم و یونان باستان دیده می‌شود. هاله (هالو) کلمه‌ای است که احتمالاً ریشۀ فارسی یا یونانی از «الو» (به یونانی: ἅλως) دارد. در ادبیات فارسی اَلو (Alou) همواره به‌معنی آتش، شعله و گاهی نور به‌کار رفته است. ابن بطوطه در سفرنامۀ خود می‌گوید که به تماشای مرده‌سوزی در هند رفتیم و دیدیم که زنان آنها نیز خود را در میان آتش انداختند؛ یکی از زنان گفت: «مرا از الو می‌ترسانید! مرا از اَتیش و الو ترسی نیست!» و خود را به‌درون آتش انداخت. بنا بر لغت‌نامۀ دهخدا، الو به شعلۀ آتش گویند.^[۱]

• هاله نور احمدی‌نژاد
• تمثال

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Halo (religious iconography)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰۲۲-۰۷-۲۹.

این یک مقالهٔ خرد دین و آیین است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.