پ - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شكل حرف
جدا آغازی میانی پایانی
پ پ‍ ‍پ‍ ‍پ
الفبای فارسی
الف ب پ ت ث ج
چ ح خ د ذ ر
ز ژ س ش ص ض
ط ظ ع غ ف ق
ک گ ل م ن و
ه ی
حروف دیگر
ء آ اً هٔ ة
حرف پ

پ، حرف سوم در الفبای فارسیی است. این حرف در الفبای عربی وجود ندارد ولی در عربی مصری از این حرف استفاده می‌شود.در کتاب فرهنگ واژه های اوستا این حرف یعنی پ جزو واژه های اوستای است.[۱]

کاربرد

[ویرایش]

پ در نوشتن نشانی خانه‌ها، به معنای پلاک خانه است.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]