پسر کوچک - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پسرک (بمب هسته‌ای)
نوعبمب هسته‌ای
خاستگاهایالات متحده آمریکا
تاریخچه خدمت
استفاده‌شده توسطایالات متحده آمریکا
ویژگی‌ها
وزن۹٬۷۰۰ پوند (۴٬۴۰۰ کیلوگرم)
طول۱۲۰ اینچ (۳٫۰ متر)

پسر کوچک یا پسرک (به انگلیسی: Little Boy) اسم رمز جنگ‌افزار هسته‌ای است که در ۶ اوت ۱۹۴۵ به وسیلهٔ هواپیمای بوئینگ بی-۲۹ با نام انولا گی به خلبانی سرهنگ پل تیبت از اسکادران 339d نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا در شهر هیروشیمای ژاپن انداخته شد. این بمب اولین مورد به‌کارگیری از سلاح‌های هسته‌ای در یک جنگ نظامی بود. بمب دوم با نام مرد چاق (به انگلیسی: Fat Man) سه روز بعد بر روی شهر ناگاساکی انداخته شد.

این سلاح در پروژه منهتن در طی جنگ جهانی دوم توسعه یافته‌ و قدرت انفجاری خود را از شکافت هسته‌ای اورانیوم-۲۳۵ به دست آورده بود. میزان اورانیوم استفاده شده در بمب پسر کوچک ۶۴ کیلوگرم بوده است.

منابع

[ویرایش]