Estridor , a enciclopedia libre

O estridor[1] ou estridor larínxeo[2] é un son respiratorio agudo resultante do paso turbulento do aire na larinxe ou menor na árbore bronquial. Non se debe confundir co estertor, que é un ruído procedente dos bronquios. O estridor é un sinal físico causado por unha vía aérea estreita ou obstruída. Pode ser inspiratorio, espiratorio ou bifásico, aínda que xeralmente se escoita durante a inspiración. O estridor inspiratorio adoita ocorrer en nenos con croup ('crup').[3]

Estridor
Instancia desinal de síntoma Editar o valor en Wikidata
Subclase desinal clínica, adventitious sound (en) Traducir e sinais e síntomas respiratorios Editar o valor en Wikidata
Ligazóns
Thesaurus do NCIC78632 Editar o valor en Wikidata
Aviso médico.
Aviso médico.
Advertencia: A Wikipedia non dá consellos médicos. Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico.
Wikidata ] C:Commons ]

Pode ser indicativo dunha obstrución severa das vías respiratorias en condicións graves como a epiglotite, un corpo estraño aloxado nas vías respiratorias ou un tumor da larinxe. Sempre hai que ter en conta o tipo de estridor para establecer a súa causa. Pode ser necesaria a visualización da vía aérea por expertos médicos equipados para supervisar a vía aérea.

Causas

editar

O estridor pode ser causado por:

  • Corpos estraños (aspiración de corpos estraños, bolo alimentario aspirado).
  • Tumores (papilomatose larínxea, carcinoma de células escamosas da larinxe, traquea ou esófago).
  • Leucemia linfoide aguda (as células T cancerosas poden presentarse como unha masa mediastínica que comprime a traquea e provoca estridor inspiratorio).
  • Infeccións ( epiglotite, absceso retrofarínxeo, laringotraqueobronquite).
  • Estenose subglótica (despois dunha intubación prolongada ou conxénita).
  • Edema das vías aéreas (debido á instrumentación das vías aéreas, intubación traqueal, efectos secundarios do fármaco, reaccións alérxicas).
  • Hemanxioma subglótico (raro).
  • Aneis de compresión vascular da traquea.
  • Moitas tiroidites como a de Riedel.
  • Parálise das cordas vocais.
  • Traqueomalacia ou traqueobroncomalacia.
  • As anomalías conxénitas das vías aéreas están presentes no 87% de todos os casos de estridor en lactantes e nenos.[4]
  • Vasculite.

Diagnóstico

editar

O estridor adoita diagnosticarse en función da historia clínica e dun exame físico, co fin de revelar o problema subxacente ou a condición clínica. As radiografías de tórax e pescozo, a broncoscopia, a TC e/ou a resonancia magnética poden revelar patoloxía estrutural. A broncoscopia de fibra óptica flexible tamén pode ser moi útil, especialmente para avaliar a función das cordas vocais ou buscar signos de compresión ou infección.

Tratamento

editar

A necesidade de intubación traqueal ou traqueotomía inmediata é unha cuestión de discusión médica no tratamento do estridor. A redución da saturación de osíxeno considérase un sinal tardío de obstrución das vías respiratorias, especialmente nun neno con pulmóns sans e intercambio gasoso normal. Algúns pacientes necesitarán intubación traqueal inmediata. Se a intubación se pode atrasar durante un tempo, débense considerar outras opcións, dependendo da gravidade da situación e doutros detalles clínicos. Entre elas:

  • Xestión expectante con monitorización completa, osíxeno por máscara e posicionamento da cabeza entre 45 e 90 graos).
  • Uso de adrenalina nebulizada nos casos nos que o edema das vías respiratorias pode ser a causa do trastorno. (Pódese usar codeína nebulizada, pero non xunto coa adrenalina [debido ao risco de arritmias ventriculares]).
  • Uso de dexametasona nos casos en que o estridor pode ser causado por edema das vías respiratorias.
  • Uso de Heliox inhalado (70 % de helio, 30 % de osíxeno; O efecto é case instantáneo. O helio, sendo un gas menos denso que o nitróxeno, reduce o fluxo turbulento polas vías respiratorias. Hai que garantir sempre unha vía aérea aberta. En pacientes obesos, demostrouse que a elevación do panículo alivia os síntomas nun 80 %.
  1. ""estridor" no dicionario galego de termos médicos." (PDF). web.archive.org; www.edu.xunta.gal; DXPL. p. 298. Archived from the original on 10 de novembro de 2021. Consultado o 18 de novembro de 2024. 
  2. Segundo o Diccionario galego de termos médicos, este segundo termo aplícase especialmente cando se produce por espasmo da glote nos nenos.
  3. O crup é unha doenza respiratoria desencadeada xeralmente por unha infección viral aguda das vías respiratorias superiores, que produce inflamación na gorxa, interferindo coa respiración normal, e xera os clásicos síntomas de "tose de can", estridor e disfonía.
  4. Holinger (1980). "Etiology of stridor in the neonate, infant and child" (en inglés) 89 (5 Pt 1): 397–400. ISSN 0003-4894. OCLC 5723778506. PMID 7436240. 

Véxase tamén

editar

Outros artigos

editar

----

 
 Este artigo sobre medicina é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
 Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.