Daniel Passarella

Daniel Passarella
Passarella met de wereldbeker in 1978
Persoonlijke informatie
Volledige naam Daniel Alberto Passarella
Bijnaam El Gran Capitán
Geboortedatum 25 mei 1953
Geboorteplaats Chacabuco, Argentinië
Positie Verdediger
Jeugd
1962–1971 Vlag van Argentinië Argentinos Juniors
Senioren
Seizoen Club W (G)
1971–1973
1974–1982
1982–1986
1986–1988
1989
Totaal
Vlag van Argentinië CA Sarmiento
Vlag van Argentinië CA River Plate
Vlag van Italië AC Fiorentina
Vlag van Italië Internazionale
Vlag van Argentinië CA River Plate
36(9)
226(90)
109(26)
44(9)
32(9)
447(140)
Interlands
1976–1986 Vlag van Argentinië Argentinië 70(22)
Getrainde teams
1989–1994
1994–1998
1999–2001
2001
2002–2004
2005
2006–2007
Vlag van Argentinië CA River Plate
Vlag van Argentinië Argentinië
Vlag van Uruguay Uruguay
Vlag van Italië Parma FC
Vlag van Mexico CF Monterrey
Vlag van Brazilië SC Corinthians
Vlag van Argentinië CA River Plate
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Daniel Alberto Passarella (Chacabuco, 25 mei 1953) is een voormalig Argentijns profvoetballer en voetbaltrainer.

Loopbaan als speler[bewerken | brontekst bewerken]

Passarella begon zijn carrière als speler bij Club Atlético Sarmiento in de buurt van Buenos Aires. Van daaruit maakte hij de overstap naar de grote Argentijnse club River Plate. Hierna vertrok hij naar Europa waar hij uitkwam voor Fiorentina en een korte periode bij Internazionale. Na zijn succesvolle tijd in de Serie A keerde hij terug naar zijn oude club River Plate, waar hij speelde tot het einde van zijn actieve loopbaan.

Zijn bijnaam luidde "El Gran Capitán" (de grote kapitein) of “Kaiser” (een verwijzing naar Franz Beckenbauer) vanwege zijn grote leiderschapskwaliteiten, zijn passie en zijn organisatievermogen op het veld. Passarella was een verdediger die graag meedeed in de aanval en regelmatig zijn doelpunten meepakte. Hij is tijdelijk de meest veelscorende verdediger ooit geweest, met 134 doelpunten in 451 wedstrijden. Dit record is uiteindelijk verbroken door Ronald Koeman.

Ook in de lucht heerste Passarella, zowel in de verdediging als in de aanval. Ondanks zijn geringe lengte (1.73) scoorde hij regelmatig met het hoofd. Hij had een sterke vrije trap en was goed in het nemen van strafschoppen. Hij was ook berucht om het gebruik van zijn ellebogen tegen tegenstanders zonder dat de scheidsrechter het in de gaten had.

Nationale ploeg[bewerken | brontekst bewerken]

Als aanvoerder van de Argentijnse nationale ploeg werd hij wereldkampioen na op het Wereldkampioenschap 1978 het Nederlands elftal te verslaan. Als eerste Argentijn mocht hij de beker vasthouden, omdat deze het eerst aan hem werd uitgereikt. In de kwalificatie voor het Wereldkampioenschap 1986 in Mexico speelde Passarella ook een belangrijke rol. In het duel tegen Peru scoorde hij in de laatste minuten van de wedstrijd de winnende treffer, en stelde zo deelname veilig. Een blessure zorgde ervoor dat hij niet in actie kwam op het WK 1986. Hij werd vervangen door de verdediger José Luis Brown. Argentinië won met een Diego Maradona in topvorm voor de tweede maal het wereldkampioenschap. Passarella is de enige Argentijnse speler die betrokken was bij het winnen van beide kampioenschappen.

Loopbaan als trainer[bewerken | brontekst bewerken]

Na het beëindigen van zijn actieve loopbaan als speler werd hij coach van zijn oude club River Plate. Hiermee werd hij verschillende malen kampioen.

Voor het WK 1998 in Frankrijk werd Passarella aangesteld als trainer van de nationale ploeg. Hij nam zijn vriend Américo Gallego mee als assistent. Uiteindelijk presteerde de ploeg tegenvallend, en werd in de kwartfinales uitgeschakeld met 2-1 door Nederland. Na de uitschakeling werd Passarella vervangen door Marcelo Bielsa.

Passarella werd daarna de coach van buurland Uruguay in de kwalificatie voor het WK 2002. Na problemen met enkele spelers over zijn selectiebeleid nam hij echter ontslag op 20 februari 2001. Hij keerde terug naar Europa en werd kort en weinig succesvol trainer van AC Parma tijdens het seizoen 2001.

In 2003 won hij de Mexicaanse competitie met CF Monterrey. Een jaar later noemde Pelé hem als een van de 125 grootste nog levende voetballers ooit. Later werd hij ontslagen als coach van het Braziliaanse Corinthians na slechte resultaten. In januari 2006 keerde hij weer terug bij zijn oude club River Plate, na een afwezigheid van 12 jaar.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Als speler

Vlag van Argentinië CA River Plate
  • Primera División (6): 1975 Metropolitano, 1975 Nacional, 1977 Metropolitano, 1979 Metropolitano, 1979 Nacional, 1980 Metropolitano, 1981 Nacional
Vlag van Argentinië Argentinië

Individueel als speler

Als trainer

Vlag van Argentinië CA River Plate
Vlag van Mexico CF Monterrey

Individueel als trainer

  • Zuid-Amerikaans trainer van het jaar: 1997

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]