Eliaquim Mangala

Eliaquim Mangala
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Eliaquim Mangala
Geboortedatum	13 februari 1991
Geboorteplaats	Parijs, Frankrijk
Lengte	188 cm
Been	Links
Positie	Centrale verdediger, verdedigende middenvelder
Clubinformatie
Huidige club	GD Estoril
Rugnummer	22
Contract tot	30 juni 2024
Jeugd
1996–2002 2002–2004 2004–2007 2007–2008 Lustin CS Wepionnais UR Namen Standard Luik
Senioren *
Seizoen Club W 0(G) 2008–2011 2011–2014 2014–2019 2016–2017 2018-2019 2019–2021 2022-2022 2023- Standard Luik FC Porto Manchester City FC → Valencia CF → Everton FC Valencia CF AS Saint-Étienne GD Estoril 9900(4) 950(14) 7900(0) 3300(2) 200(0) 2100(0) 1500(1) 300(1)
Interlands **
2009–2012 2013–2016 Frankrijk –21 Frankrijk 2100(2) 800(0)
* Bijgewerkt op 14 augustus 2019
** Bijgewerkt op 14 augustus 2019
Portaal    Voetbal

Eliaquim Mangala (Parijs, 13 februari 1991) is een Frans voetballer die doorgaans als verdediger speelt. Hij staat onder contract bij het Portugese GD Estoril. Mangala debuteerde in 2013 in het Frans voetbalelftal.^[1]

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

Mangala is geboren in Colombes, nabij Parijs. In 1996 verhuisde de vijfjarige Mangala samen met zijn ouders naar België, ze vestigden zich in Namen. Na zijn verhuizing naar België begon hij ook te voetballen. Zijn eerste jeugdclub was Lustin, in 2002 ruilde hij deze voor CS Wépionnais om dan twee jaar later zich aan te sluiten bij derdeklasser UR Namen.

Bij deze club presteerde Mangala uitstekend, dit leidde in 2007 tot interesse van Standard Luik. Hij tekende er een driejarig contract als jeugdspeler. Vanaf januari 2008 speelde hij mee met het elftal onder 19 van de club. Door zijn goede prestaties als voornamelijk centrale verdediger mocht hij ook vaak meespelen met de U21.

Standard Luik[bewerken | brontekst bewerken]

Na een goede indruk te hebben nagelaten bij de jeugdteams mocht Mangala van trainer László Bölöni vanaf het seizoen 2008-2009 meetrainen met de A-Kern, ook tekende hij een contract van vijf jaar en kreeg het rugnummer 22 toegewezen. op 9 november 2008 maakte hij zijn debuut in de met 3–1 gewonnen wedstrijd tegen Germinal Beerschot, hij mocht na 89 minuten invallen. Hij liet zich opmerken als een snelle en sterke centrale verdediger. Mangala mocht voor het eerst starten aan een wedstrijd op 17 januari 2009 tegen FCV Dender EH. In zijn eerste jaar bij Standard zou hij 11 wedstrijden spelen en uiteindelijk ook de landstitel winnen.

Het daaropvolgend seizoen werd hij titularis bij Standard, zeker na het vertrek van Oguchi Onyewu. Op 12 september 2009 maakte hij ook zijn eerste doelpunt als professional, hij scoorde tegen KV Mechelen. Later zou hij zelfs scoren tegen Arsenal FC in de UEFA Champions League. In het daaropvolgende seizoen werd hij met Standard net geen kampioen, op de laatste speeldag speelde ze gelijk tegen KRC Genk en zo eindigden ze beiden met 51 punten in play-off 1, maar omdat Genk de reguliere competitie beter afsloot werd Genk kampioen, een week later won hij met de club wel de Beker van België. Hij scoorde zelfs in de vierendertigste minuut.

FC Porto[bewerken | brontekst bewerken]

Lange tijd leek Mangala op weg Valencia CF. Standard zelf was rond met Valencia, maar omdat een van de managers van Mangala niet bij de onderhandelingen betrokken was ketste de transfer af. Onder invloed van de toen inmiddels ex-topman van Standard Luciano D'Onofrio, die veel goede contacten heeft in het Portugese voetbal, stapte hij op 14 augustus 2011 samen met Steven Defour over naar FC Porto. Porto betaalde zeven miljoen voor de verdediger.

In zijn eerste seizoen voor Porto speelde hij als vervanger voor jongens als Maicon, Nicolás Otamendi en Rolando. Hij werd in zijn eerste seizoen direct Landskampioen. In zijn tweede seizoen brak hij echt helemaal door. Hij scoorde 4 goals in de competitie, ook in het 2–2 gelijkspel tegen aartsrivaal SL Benfica. Door zijn goede prestaties werd hij in verband gebracht met clubs als AC Milan, Manchester United FC en FC Barcelona.

Hij bleef uiteindelijk nog een seizoen bij de Portugese grootmacht. Vooral in de Europa League maakte hij indruk. In de kwartfinale tegen Sevilla FC kopte hij in de thuiswedstrijd zijn ploeg naar een 1–0 winst, dit was niet voldoende om de kwalificatie te bekomen, een week later verloren ze met 4–1 in Spanje. Dat seizoen speelde Porto voor het eerst sinds 2010 geen kampioen, zelf speelde hij wel een uitmuntend seizoen.

Manchester City FC[bewerken | brontekst bewerken]

Op 11 augustus 2014 werd bekendgemaakt dat hij naar Manchester City verhuisde.^[2]

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen	Club	Competitie	Competitie			Beker			Europa			Totaal
			Wed.	Dlp.	Ass.	Wed.	Dlp.	Ass.	Wed.	Dlp.	Ass.	Wed.	Dlp.	Ass.
2008/09	Standard Luik	Eerste klasse	10	0	2	0	0	0	3	0	0	13	0	2
2009/10			31	1	1	3	0	0	11	1	1	45	2	2
2010/11			35	1	0	6	1	2	–			41	2	2
Club Totaal			76	2	3	9	1	2	14	1	1	99	4	6
2011/12	FC Porto	Primeira Liga	7	0	0	5	1	0	2	0	0	14	1	0
2012/13			23	4	1	8	3	0	8	0	0	39	7	1
2013/14			21	2	0	9	1	0	12	3	1	42	6	1
Club Totaal			51	6	1	22	5	0	22	3	1	95	14	2
2014/15	Manchester City	Premier League	25	0	2	3	0	0	3	0	0	31	0	2
2015/16			23	0	0	3	0	1	7	0	0	33	0	1
Club Totaal			48	0	2	6	0	1	10	0	0	64	0	3
2016/17	→ Valencia CF	Primera División	30	2	0	3	0	0	–			33	2	0
Club Totaal			30	2	0	3	0	0	0	0	0	33	2	0
2017/18	Manchester City	Premier League	9	0	0	4	0	0	2	0	0	15	0	0
Club Totaal			57	0	2	10	0	1	12	0	0	79	0	3
2017/18	→ Everton	Premier League	2	0	0	0	0	0	–			2	0	0
Club Totaal			2	0	0	0	0	0	0	0	0	2	0	0
2018/19	Manchester City	Premier League	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0
Club Totaal			57	0	2	10	0	1	12	0	0	79	0	3
2019/20	Valencia CF	Primera División	8	0	0	1	0	0	2	0	0	11	0	0
2020/21			7	0	0	3	0	0	–			10	0	0
Club Totaal			45	2	0	7	0	0	2	0	0	54	2	0
2021/22	AS Saint-Étienne	Ligue 1	15	1	0	0	0	0	–			15	1	0
Club Totaal			15	1	0	0	0	0	0	0	0	15	1	0
TOTAAL			246	11	6	48	6	3	50	4	2	344	21	11

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Mangala speelde in de jeugd voor België, hoewel hij niet in het bezit was van de Belgische nationaliteit. Door zijn goede prestaties werd hij op 5 november 2009 opgeroepen voor een vriendschappelijke interland van Frankrijk –21 tegen Tunesië. Mangala maakte op woensdag 5 juni 2013 onder leiding van bondscoach Didier Deschamps zijn debuut in het Frans voetbalelftal, in een oefeninterland uit tegen Uruguay (1–0 nederlaag), net als Clément Grenier, Alexandre Lacazette en Joshua Guilavogui. Deschamps nam Mangala in mei 2014 op in de selectie voor het wereldkampioenschap voetbal in Brazilië. Bij alle vijf wedstrijden zat hij op de reservebank. Deschamps nam Mangala op 12 mei 2016 op in de Franse selectie voor het EK 2016, in eigen land.^[3] Hierop bereikten zijn ploeggenoten en hij de finale, die ze met 0–1 verloren van Portugal.

Interlands van Eliaquim Mangala voor  Frankrijk
№	Datum	Wedstrijd	Uitslag	Soort wedstrijd	Doelpunten
Als speler bij FC Porto
1.	5 juni 2013	Uruguay – Frankrijk	1 – 0	Vriendschappelijk
2.	5 maart 2014	Frankrijk – Nederland	2 – 0	Vriendschappelijk
3.	1 juni 2014	Frankrijk – Paraguay	1 – 1	Vriendschappelijk
Als speler bij Manchester City
4.	11 oktober 2014	Frankrijk – Portugal	2 – 1	Vriendschappelijk
5.	18 november 2014	Frankrijk – Zweden	1 – 0	Vriendschappelijk
6.	7 september 2015	Frankrijk – Servië	2 – 1	Vriendschappelijk
7.	11 oktober 2015	Denemarken – Frankrijk	1 – 2	Vriendschappelijk
8.	3 juli 2016	Frankrijk – IJsland	5 – 2	EK 2016

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Competitie
	Aantal	Jaren
Standard Luik
Belgisch kampioen	1x	2008/09
Beker van België	1x	2010/11
Belgische Supercup	1x	2009
FC Porto
Kampioen Primeira Liga	2x	2011/12, 2012/13
Supertaça Cândido de Oliveira	2x	2012, 2013

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

• Lijst van spelers van Standard Luik
• Lijst van spelers van Manchester City FC

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

• (en) Profiel en statistieken van Eliaquim Mangala op transfermarkt.co.uk

Zie de categorie Eliaquim Mangala van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.