Jerry Heidenreich

Jerry Heidenreich
	Heidenreich (rechts) en Mark Spitz tijdens de Olympische Zomerspelen 1972
Persoonlijke informatie
Nationaliteit	Verenigde Staten
Slag(en)	Vrije slag
Geboortedatum	4 februari 1950
Geboorteplaats	Tulsa (Oklahoma)
Overlijdensdatum	18 april 2002
Overlijdensplaats	Paris (Texas)
Lengte	1,83 m
Gewicht	73 kg
Internationale toernooien
OS	1972
Pan-Ams	1971
Portaal	Sport

Jerôme Alan (Jerry) Heidenreich (Tulsa (Oklahoma), 4 februari 1950 – Paris (Texas), 18 april 2002) was een Amerikaans zwemmer.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Heidenreich won tijdens de Pan-Amerikaanse Spelen 1971 goud op alle drie de estafettenummers. Tijdens de Olympische Zomerspelen van 1972 won Heidenreich de gouden medaille op de de 4x100m vrije slag en de 4x100m wisselslag. Op de 100m vrije slag won hij de zilveren medaille en op de 100m vlinderslag won hij de bronzen medaille.

Heidenreich werd in 1992 opgenomen in de International Swimming Hall of Fame. Na zijn sportieve carrière werd hij zwemcoach en worstelde hij met verslavingen.^[1]

In de zomer van 2001 kreeg Heidenreich een beroerte waar hij moeilijk van herstelde, hij bleef deels verlamd. Heidenreich pleegde in 2002 op 52-jarige leeftijd zelfmoord met een overdosis pillen.^[2]

Internationale toernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Olympische Spelen	Pan-Amerikaanse Spelen
1971		1 4x100m vrije slag 1 4x200m vrije slag 1 4x100m wisselslag 2 100m vlinderslag
1972	1 4x100m vrije slag 1 4x100m wisselslag 2 100m vrije slag 3 100m vlinderslag

Bronnen, noten en/of referenties

(en) Profiel van Jerry Heidenreich op olympedia.org

↑ (en) Spitz Cast Shadow Over Heidenreich. Los Angeles Times (3 september 2002). Gearchiveerd op 1 november 2022.
↑ (en) Jerry Heidenreich, Olympic Swimmer, Is Dead at 52. The New York Times (27 april 2002). Gearchiveerd op 22 september 2022.

[1] (en) Spitz Cast Shadow Over Heidenreich. Los Angeles Times (3 september 2002). Gearchiveerd op 1 november 2022.

[2] (en) Jerry Heidenreich, Olympic Swimmer, Is Dead at 52. The New York Times (27 april 2002). Gearchiveerd op 22 september 2022.

[1]

[2]