Picatrix

Esoterie

Westerse esoterie
Esoterie in de klassieke oudheid
Esoterische vakgebieden Alchemie Occultisme Magie Astrologie Waarzeggerij Geomantiek Handlijnkunde Numerologie Tarot
Esoterische stromingen Antroposofie Christelijke theosofie Gnosis Golden Dawn Hermetisme Iatrosofie Illuminisme Mysticisme Neoplatonisme Neopythagorisme New age New thought Pythagorisme Rozenkruisers Theosofie Vrijmetselarij
Esoterische teksten De alchemische bruiloft van Christiaan Rozenkruis De occulta philosophia libri tres Chaldeïsche orakelen Ephesia grammata Griekse magische papyri Grimoire Hermetica Merseburger toverspreuken Monas Hieroglyphica Nag Hammadigeschriften Orfica Picatrix Sibillijnse orakelen Theologie van de rekenkunde Theologia Platonica Turba philosophorum
Esoterici en onderzoekers Antoine Faivre Arturo Reghini Cecco d'Ascoli Giovanni Pico della Mirandola Giulio Camillo Hermes Trismegistus John Dee Julius Evola Marsilio Ficino Nicholas Goodrick-Clarke Plotinus Pythagoras Gilles Quispel Wouter Hanegraaff Kocku von Stuckrad
Portaal Esoterie

Picatrix of Ghâyat al-Hakîm fi'l-sihr (de weg van de wijze) wordt, vermoedelijk pseudepigrafisch, toegeschreven aan Maslama al-Majrati, een Andalusische wiskundige.

In 1256 verscheen er een Latijnse vertaling van de van oorsprong Arabische tekst aan het hof van Alfons X van Castilië. Deze grimoire, een soort handleiding voor astrale magie, had een grote invloed op het West-Europese magisch denken, van Marsilio Ficino en Thomas Campanella tot en met Ivan Chtcheglov. Eén exemplaar (British Library, Sloane manuscript 3679) kwam respectievelijk in handen van de occultisten en astrologen Simon Forman (overleden in 1611), Richard Napier (overleden in 1634), Elias Ashmole (overleden in 1692) en William Lilly (overleden in 1681).

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]