French
DeutschPlace Dauphine
| Place Dauphine | ||||
|---|---|---|---|---|
  | ||||
| Coördinaten | 48° 51′ NB, 2° 21′ OL | |||
| Arrondissement | 1e | |||
| Quartier | Saint-Germain l'Auxerrois | |||
| Lengte | 102 m | |||
| Breedte | 12 tot 67 m | |||
| Bouwjaar | 1607 | |||
 | ||||
Place Dauphine | ||||
| ||||
De Place Dauphine is een plein in de Franse hoofdstad Parijs, aan de westkant van het Île de la Cité. Het plein, ontworpen in een gesloten driehoekige vorm, komt uit op de Pont Neuf, in het 1e arrondissement. Het is gebouwd op een terrein waar vroeger drie eilandjes lagen, en is het tweede koninklijke plein in Parijs uit de 17e eeuw, na de Place des Vosges. De naam is afkomstig van de toenmalige toekomstige kroonprins (dauphin) van Frankrijk; Lodewijk XIII.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Het plein is gebouwd op de plaats van drie kleine eilandjes; het Île aux Juifs ("Jodeneiland"), het Île des Passeur-aux-Vaches ("Koeiensmokkelaarseiland") en het Îlot de la Gourdaine. Op deze plaats werd op 11 maart 1314 Jacques de Molay, Grootmeester van de Orde van de tempeliers, terechtgesteld. De bouw van de Pont Neuf, van 1578 tot 1607, betekende de hereniging van de drie eilanden en de aansluiting ervan aan het Île de la Cité. Koning Hendrik IV kwam op het idee om de vrijgekomen ruimte beschikbaar te maken voor particuliere bewoning.
In 1607, ontving de eerste president van het Parlement van Parijs, Achille de Harlay, toestemming om er een driehoekig plein te bouwen. In mei van dat jaar werd het terrein kosteloos aan hem overgedaan, op voorwaarde dat de nieuw te bouwen huizen volgens vastgelegde architecturale normen werden ontworpen. Het oorspronkelijke plein telde tweeëndertig gelijke huizen van twee etages, gebouwd met baksteen en witte steen en bedekt met leisteen. Het was een zeer gesloten plein, met slechts twee doorgangen, waarvan enkel die aan de westkant nog bestaat. In 1874 werden de huizen aan de oostzijde van het plein, langs de Rue de Harlay, afgebroken, om zo een vrij uitzicht te geven aan het Paleis van Justitie, dat daar achter stond.
Heden[bewerken | brontekst bewerken]
Vandaag de dag is er een ondergronds parkeerplaats te vinden onder het plein. Door de aanleg hiervan is de helling waar het plein last van had enigszins gecorrigeerd. Aan de rand van de Place Dauphine zijn bomen geplant om het gesloten uiterlijk van het plein te behouden. Er zijn veel kunsthandels en kleine restaurants te vinden, waardoor het plein veel bezocht wordt. Echt druk is het er echter zelden.
Twee van de bekendste toneelspelers uit de Franse geschiedenis, Simone Signoret en Yves Montand, hebben samen in een huis aan de Place Dauphine gewoond.
Verwijzingen naar de Place Dauphine[bewerken | brontekst bewerken]
De Place Dauphine wordt genoemd in La main enchantée ("De betoverde hand") van Gérard de Nerval en in Les dieux ont soif ("De goden hebben dorst") van Anatole France. Il est cinq heures, Paris s'eveille van Jacques Dutronc opent met: "Je suis le dauphin de la place Dauphine (...)".
Bereikbaarheid[bewerken | brontekst bewerken]
De Place Dauphine is gesitueerd in de nabijheid van het station Pont Neuf, en is te bereiken via lijn 7.
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
· 
· 
