French
DeutschAdrian Pikarski – Wikipedia, wolna encyklopedia
| ||
| Data urodzenia | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | ||
| Biskup diecezjalny kijowski | ||
| Okres sprawowania | 1677–1679 | |
| Kaznodzieja nadworny Jana Kazimierza | ||
| Okres sprawowania | 1661–1679 | |
| Wyznanie | ||
| Inkardynacja | ||
| Sakra biskupia | ?? | |
Adrian Pikarski herbu Półkozic[1] (ur. 1615, zm. 20 marca 1679 w Grodnie) – biskup nominat kijowski w 1677, kapelan i kaznodzieja królewski Jana II Kazimierza Wazy od 1661, spowiednik i kaznodzieja królowej Polski Ludwiki Marii Gonzagi w latach 1661-1667[2], jezuita, kapelan obozowy Stefana Czarnieckiego i pamiętnikarz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodzony w ziemi rawskiej (Mazowsze) jako syn zamożnego szlachcica Jana, sędziego ziemskiego rawskiego, i Nowomiejskiej, krewny Jana Chryzostoma Paska. Kształcił się w kolegium jezuitów w Kaliszu, tam też wstąpił do zakonu. Przez kilkanaście lat uczył w różnych kolegiach. Brał udział w wojnach: szwedzkiej, duńskiej i moskiewskiej jako kapelan obozowy oddziałów Stefana Czarneckiego. Należał do stronnictwa Marii Ludwiki. W roku 1663 polemizował w Białej Cerkwi z Joannicym Galatowskim[3]. Później sprawował funkcję kaznodziei nadwornego i spowiednika Michała Korybuta Wiśniowieckiego i Jana Sobieskiego.
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
- Suprema in Regno Poloniae meta honoris. W: Plinius polonicus. Kalisz: drukarnia Kolegium T. J., 1639, s. 207–297. (utwór na cześć arcybiskupa gnieźnieńskiego Jana Lipskiego)
- Prawa Samsonka na pogrzebie... Małgorzaty z Masłowic Łayszczewskiej. Kalisz: drukarnia Kolegium T. J., 1651.
- Kazania obozowe, fragm. przytoczył J. Ch. Pasek Pamiętniki (wyd. J. Czubek, Kraków 1929, BPP nr 81, s. 23-25)
- Diarium bellici progressus cum Georgio Rakocio. Ex castris ad Miedzybor 23 Julii 1657, ogł. (z przekł. polskim) B. Kalicki "Ksiądz Adrian Pikarski i jego dziennik wyprawy przeciwko Rakocemu r. 1657", Biblioteka Ossolineum 1864, t. 4; przedr. w książce Zarysy historyczne, Lwów 1869; rękopis Ossolineum nr 240 zaginął w latach 1939-1945
- Ludovicae Mariae Poloniae ac Sveciae Reginae viva et augusta imago, Kraków 1657, drukarnia F. Cezary (obrona pamięci Marii Ludwiki)
- Najaśniejsze zwierciadło majestatu bez makuły, Kraków 1667, drukarnia F. Cezary (kazanie pogrzebowe)
Listy[edytuj | edytuj kod]
- Do prowincjała jezuitów polskich, dat. w Starogrodzie 27 września 1663, fragmenty ogł. B. Kalicki "Ksiądz Adrian Pikarski i jego dziennik wyprawy przeciwko Rakocemu r. 1657", Biblioteka Ossolineum 1864, t. 4; rękopis Ossolineum nr 237/II, k. 190-197
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rodzina, herbarz szlachty polskiej, t. XIV, Warszawa 1917, s. 1.
- ↑ Bożena Fabiani, Warszawski dwór Ludwiki Marii, Warszawa 1976, s. 99.
- ↑ Jan Stradomski, Spory o" wiarę grecką" w dawnej Rzeczypospolitej [online] [dostęp 2019-10-07] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Władysław Poczobut Odlanicki: Pamiętnik. Warszawa: 198.
- Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut. T. 3: Piśmiennictwo Staropolskie. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1965, s. 106–107.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Dzieła Adriana Pikarskiego w bibliotece Polona