French
DeutschApollo Granforte – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Apollo Granforte (ur. 20 lipca 1886 w Legnano, zm. 10 czerwca 1975 w Gorgonzoli[1]) – włoski śpiewak operowy, baryton.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W wieku 18 lat wyjechał wraz z bratem w poszukiwaniu pracy do Argentyny, gdzie prowadził zakład szewski[2]. Dzięki wsparciu mecenasa, który odkrył jego talent wokalny, podjął studia muzyczne w Buenos Aires[2]. Jego nauczycielem był Guido Capocci[1]. W 1913 roku zadebiutował na scenie w operze w Rosario jako Dermont w Traviacie Giuseppe Verdiego[1][2]. Po wybuchu I wojny światowej wrócił do Włoch i zaciągnął się na ochotnika do wojska[2]. Po demobilizacji rozpoczął karierę śpiewaczą, w 1917 roku wystąpił w Teatro Costanzi w Rzymie, a w 1921 roku w mediolańskiej La Scali[2]. W 1922 roku śpiewał w Paryżu[2]. W 1924 roku występował u boku Nellie Melby w Australii[1][2]. W latach 1924–1925 koncertował w Ameryce Południowej[2]. Po II wojnie światowej wycofał się z działalności scenicznej i poświęcił się pracy pedagogicznej[2]. Do jego uczniów należał Raffaele Arié[1].
Jego popisową rolą był Jagon w Otellu Giuseppe Verdiego[2]. W 1935 roku wystąpił w Rzymie w prapremierowym przedstawieniu opery Neron Pietro Mascagniego[1][2]. Uczestniczył także w premierach Cefalo e Procri Ernsta Křenka (Wenecja 1934) i Giulio Cesare G.F. Malipiera (Genua 1936)[1].