Biezdrowo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Biezdrowo

wieś
Fragment miejscowości
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	szamotulski
Gmina	Wronki
Liczba ludności (30.06.2009)	530[2]
Strefa numeracyjna	67
Kod pocztowy	64-510[3]
Tablice rejestracyjne	PSZ
SIMC	0532719
Położenie na mapie gminy Wronki Biezdrowo
Położenie na mapie Polski Biezdrowo
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Biezdrowo
Położenie na mapie powiatu szamotulskiego Biezdrowo
52°41′22″N 16°18′23″E/52,689444 16,306389[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Biezdrowo – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Wronki^[4][5], ok. 5 km na pd.-zach. od Wronek.

W latach 1954-195 wieś należała i była siedzibą władz gromady Biezdrowo, po jej zniesieniu w gromadzie Ćmachowo. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa pilskiego.

Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]

Historia[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość wzmiankowana w dokumentach już w 1284 r.

Wieś szlachecka położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego^[6]. W 2009, na 725-lecie lokacji wsi, ukazała się ponad stustronnicowa Kronika Biezdrowska^[7].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Kościół pw. św. Krzyża i św. Mikołaja[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy (drewniany) kościół i parafia w Biezdrowie datuje się na XII wiek. Na jego miejscu powstał w XVI w. murowany, późnogotycki. Kościół ten w ciągu dwóch wieków zaczął się chylić ku upadkowi. W roku 1784 świątynię odbudowano. Powstała wówczas wieża, zmienił się kształt budynku. W 1870 kościół restaurowano i ozdobiono w stylu barokowym. Wieża kościoła uległa częściowemu zniszczeniu w 1890. Odbudowana stoi do dnia dzisiejszego. W roku 1900 staraniem właścicieli wsi, Kurnatowskich, dobudowano dwie boczne kaplice tworzące transept.

W ołtarzu głównym znajduje się pochodzący z przełomu XV/XVI wieku pokaźny krucyfiks z figurą Chrystusa Ukrzyżowanego. Jak opisuje kronika St. Zielińskiego został on sprowadzony w XV w. przez pewnego pielgrzyma z Częstochowy i tu złożony. Odtąd kościół stał się sanktuarium Męki Pańskiej.

We wnętrzu kościoła znajduje się (m. in.) renesansowy nagrobek Stanisława z Bnina Bobolińskiego, pochodzący z 1592 r. Obraz "Triumf Krzyża" pośrodku sufitu nawy pochodzi z 1949 r. W kruchcie zobaczyć można starą, dębową skrzynię. Według legendy znaleziono w niej zakopany skarb, za który wybudowano kościół.

• 
  Krucyfiks w ołtarzu głównym
• 
  Nagrobek Stanisława z Bnina Bobolińskiego
• 
  Dębowa skrzynia znajdująca się w kruchcie kościoła

Pałac w Biezdrowie[edytuj | edytuj kod]

Pałac w Biezdrowie to neorenesansowy budynek z elementami klasycyzującymi wzniesiony w 1877 r. przez Stanisława Hebanowskiego dla Stanisława Kurnatowskiego, ówczesnego właściciela Biezdrowa. Oryginalne jest umieszczenie jednego z dwóch głównych wejść w fasadzie bocznej (podobne rozwiązanie zastosowano w pałacu w Biedrusku). Należy do prywatnego właściciela.

• 
  Pałac Kurnatowskich z 1877 roku
• 
• 
  Widok pałacu przed 1912

Cmentarz[edytuj | edytuj kod]

Na lokalnym cmentarzu parafialnym spoczywają m.in.:

• ks. Kazimierz Dybski (1909-1974) – proboszcz biezdrowski od 1939 do śmierci,
• Leon Szczerkowski (1842-1905) – nauczyciel i kierownik szkoły w Biezdrowie w latach 1880-1905,
• ks. Józef Świerkowski (1948-2005) – proboszcz biezdrowski w latach 1988-2005^[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Biezdrowo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 223 .