French
DeutschBitwa pod Trzebiatowem – Wikipedia, wolna encyklopedia
| II wojna światowa, front wschodni, część operacji pomorskiej | |||
| Czas | 9–13 marca 1945 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna | |||
| Wynik | zwycięstwo oddziałów ludowego Wojska Polskiego i Armii Czerwonej | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
Położenie na mapie Rzeszy Niemieckiej  | |||
 54°03′26″N 15°16′43″E/54,057222 15,278611 | |||
Bitwa pod Trzebiatowem – starcie zbrojne mające miejsce w dniach 9–13 marca 1945, w wyniku którego oddziały ludowego Wojska Polskiego i Armii Czerwonej rozbiły zgrupowanie wojsk armii niemieckiej w rejonie Trzebiatowa i Trzęsacza.
Do pierwszych walk pod Trzebiatowem doszło 4 marca 1945. Zakończyły się one zdobyciem miasta, głównie przez żołnierzy 40 Gwardyjskiej Brygady Pancernej dowodzonej przez płka Michała Smirnowa[1]. Następnie walki toczyły się w rejonie Trzebiatowa i Trzęsacza i miały na celu likwidację zgrupowania wojsk niemieckich, otoczonych w tym rejonie. W skład niemieckiego zgrupowania wchodziły resztki: 163 Dywizji Piechoty, 402 Zapasowej Dywizji Piechoty, 5 Lekkiej Dywizji Piechoty, Dywizji Piechoty Bärwalde i Dywizji Pancernej SS Holstein[2]. Do likwidacji niemieckiego zgrupowania dowództwo 1 Frontu Białoruskiego Armii Czerwonej, wyznaczyło: pododdziały z 11 Gwardyjskiego Korpusu Pancernego płk Amazaspa Babadżaniana, 3 Armii Uderzeniowej gen. por. Nikołaja Simoniaka, 7 Gwardyjskiego Korpusu Kawalerji gen. por. Michała Konstantinowa i 2 Gwardyjskiej Armii Pancernej gen. płka Siemiona Bogdanowa oraz 1 Brygadą Kawalerii i 2 Dywizję Artylerii ludowego Wojska Polskiego[1].
Po intensywnych dwudniowych walkach liczące około 10 tys. żołnierzy zgrupowanie niemieckie zostało rozbite (DP Bärwalde rozbito 12 marca[3]), a tylko nieliczni przedarli się wzdłuż wybrzeża bałtyckiego w kierunku wyspy Wolin[1]. Z kotła wydostały się niedobitki 202 ZDP i 163 DP, którą oficjalnie rozwiązano 1 kwietnia[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 543.
- ↑ Kosiarz 1967 ↓, s. 171.
- ↑ Mitcham 2010 ↓, s. 200.
- ↑ Mitcham 2009 ↓, s. 101,216.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- Edmund Kosiarz: Wyzwolenie Polski północnej 1945. Gdynia: 1967.
- Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
- Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Warszawa: 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.