Biuro Administracji Armii Ministerstwa Spraw Wojskowych – Wikipedia, wolna encyklopedia

Biuro Administracji Armii
Historia
Państwo

 Polska

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

Biuro Ogólno-Administracyjne

Dowódcy
Pierwszy

ppłk SG Mieczysław Wyżeł-Ścieżyński

Organizacja
Dyslokacja

garnizon Warszawa

Podległość

MSWojsk.

Biuro Administracji Armii Ministerstwa Spraw Wojskowych – jednostka organizacyjna Ministerstwa Spraw Wojskowych w II Rzeczypospolitej.

28 czerwca 1926 roku minister spraw wojskowych ustanowił Biuro Ogólno-Administracyjne, jako bezpośredni organ pracy I wiceministra spraw wojskowych i szefa administracji[1]. W listopadzie tego roku na stanowisko szefa biura wyznaczony został ppłk SG Mieczysław Wyżeł-Ścieżyński[2].

Biuro Administracji Armii powstało w 1936 z przemianowania Biura Ogólno-Administracyjnego. Zajmowało się uzgodnieniami prac szefów departamentów, służb i dowództw w obszarze administracji rządowej, studiów i badań materiałów zaopatrzenia oraz wyszkolenia służb[3].

Obsada personalna biura[edytuj | edytuj kod]

Pokojowa obsada personalna biura w marcu 1939 roku[4][a]

  • szef biura – płk dypl. kaw. Karol Krzysztof Bokalski
  • zastępca szefa – ppłk dypl. adm. (piech.) Leopold Gebel
  • szef Wydziału Ogólnego – ppłk dypl. piech. Marian Radwański
  • szef Wydziału Przepisów Służbowych – ppłk dypl. piech. Aleksander Misiurewicz
  • szef Wydziału Administracji – ppłk dypl. piech. Józef Rehman[b]
  • kierownik Samodzielnego Referatu Odszkodowań – mjr KK dr Marian Kałuski
  • kierownik referatu rachunkowo-budżetowego – mjr adm. (int.) Józef Moryl
  • kierownik referatu – mjr piech. Stanisław Justyn Paczosa
  • kierownik referatu – mjr piech. Władysław Bogumił Stępień
  • kierownik referatu – kpt. dypl. piech. Tadeusz Edward Bogdanik
  • kierownik referatu – kpt. piech. Józef Gilewicz
  • kierownik referatu – kpt. piech. Jan Łazarewicz[c]
  • kierownik referatu – kpt. adm. (piech.) Michał Sławomir Narcyz Klepacki
  • kierownik referatu – kpt. adm. (piech.) Włodzimierz Lempke
  • kierownik referatu – kpt. adm. (piech.) Stefan Filip Polkowski[d]
  • kierownik referatu – kpt. adm. (art.) Adam Hubicki
  • kierownik referatu – kpt. adm. (int.) Stefan Zygmunt Pindelski
  • kierownik referatu – kpt. int. Roman Szymon Wójcik
  • kierownik referatu – kpt. int. Kazimierz II Sikorski

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[5].
  2. Józef Rehman vel Rehmann ur. 31 sierpnia 1894 roku. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach IR 13. Był odznaczony Krzyżem Walecznych. Z dniem 20 października 1924 roku został odkomenderowany z 5 psp do 2 Dywizji Górskiej na stanowisko I oficera sztabu, na okres trzech miesięcy[6]. 2 listopada 1927 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu 1927-1929. 23 sierpnia 1929 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony służbowo do Biura Ogólno Organizacyjnego MSWojsk. Z dniem 15 września 1930 roku został przeniesiony do Wyższej Szkoły Wojennej[7]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 roku w korpusie oficerów piechoty[8]. W listopadzie 1934 roku został przeniesiony do 12 pp w Wadowicach na stanowisko dowódcy batalionu[9]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1928 roku i 52. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Zobacz też: Pozbawienie obywatelstwa polskiego 76 oficerów.
  3. Kpt. piech. Jan Łazarewicz (ur. 12 stycznia 1898 roku) był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Zasługi Wojsk Litwy Środkowej[10].
  4. kpt. adm. (piech.) Stefan Filip Polkowski zmarł 23 lipca 1941 w obozie i został pochowany na cmentarzu Centralnym w Wiedniu (sektor 88). Symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 198, rząd 4, miejsce 21, 22)[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 18 z 8 lipca 1926 roku, poz. 185.
  2. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 46 z 25 października 1926, s. 378.
  3. Ziomek 2014 ↓, s. 108-109.
  4. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 442.
  5. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 120 z 12 listopada 1924 roku, s. 672.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 206.
  8. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 38, 798.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 258.
  10. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 45.
  11. Cmentarz Stare Powązki: BRONISŁAWA POLKOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-12-06].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
  • Ewelina Ziomek. Działalność generała brygady Aleksandra Litwinowicza w okresie sprawowania funkcji II wiceministra spraw wojskowych w latach 1936–1939. „Przegląd Zachodniopomorski”. 2, 2014. Szczecin. ISSN 0552-4245.