Chmielnik (Kalisz) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Chmielnik
Osiedle Kalisza
Ilustracja
Chmielnik, budynek Collegium Medicum
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Miasto

Kalisz

Data założenia

przed 1579

W granicach Kalisza

1853[potrzebny przypis]

SIMC

0936575

Powierzchnia

3,28[1] km²

Populacja (31.12.2019)
• liczba ludności


3 553[2]

• gęstość

1 083,2 os./km²

Położenie na mapie Kalisza
Mapa konturowa Kalisza, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Chmielnik”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Chmielnik”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Chmielnik”
Ziemia51°46′43″N 18°06′04″E/51,778500 18,101194

Chmielnikosiedle położone w północno-wschodniej części miasta Kalisza, na terasie doliny Prosny; dawne kaliskie przedmieście, graniczy z Majkowem.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W XIX w. wieś Chmielnik i Chmielnik majkowski należały do gminy Tyniec[3]. Nazwa wywodzi się od chmielu, uprawianego na potrzeby licznych prywatnych i klasztornych browarów[4]. W 1807 Napoleon Bonaparte nadał Chmielnik Józefowi Zajączkowi[5]. W 1827 były tu 32 domy, a wieś liczyła 249 mieszkańców[3].

W latach 1933-1936 na Chmielniku wzniesiono nowoczesny Szpital Powszechny im. Przemysława II, zaprojektowany przez Władysława Borawskiego (w 2006 włączony do Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego im. Ludwika Perzyny w Kaliszu), a w 1953 obok szpitala zbudowano stację krwiodawstwa[4]. Na osiedlu mieści się także Collegium Medicum Akademii Kaliskiej im. Prezydenta Stanisława Wojciechowskiego.

Główne ulice osiedla to: Borkowska, Długa, al. Sikorskiego, Skarszewska, Stawiszyńska, Szeroka i Warszawska.

Komunikacja miejska[edytuj | edytuj kod]

Komunikację z pozostałymi częściami miasta zapewniają Kaliskie Linie Autobusowe:

  • 5 (Wyszyńskiego – Toruńska),
  • 6 (Elektryczna – Pólko/Długa),
  • 13 (Skłodowskiej-Curie – Długa),
  • 15 (Godebskiego/Długa – Skalmierzyce),
  • 18 (Wyszyńskiego – Długa),
  • 19 (Wyszyńskiego – Godebskiego),
  • 22 (Godebskiego – Wyszyńskiego – Godebskiego).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. MSIP Kalisz
  2. Zapytanie w sprawie ilości mieszkańców Kalisza z podziałem na jednostki pomocnicze. bip.kalisz.pl, 2020-07-17. [dostęp 2020-08-19].
  3. a b Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom I - wynik wyszukiwania - DIR [online], dir.icm.edu.pl [dostęp 2017-04-17].
  4. a b Chmielnik, [w:] Władysław Kościelniak, Wędrówki po moim Kaliszu, Kalisz: Edytor, 2010, s. 191-192, ISBN 978-83-60579-56-5.
  5. Józef Raciborski. Opatówek. „Ziemia : miesięcznik krajoznawczy ilustrowany”. 4, s. 120, kwiecień 1922. Warszawa: Polskie Towarzystwo Krajoznawcze. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]