Chocimierz (Ukraina) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Chocimierz
Herb
Herb
Państwo

 Ukraina

Obwód

 iwanofrankiwski

Rejon

tłumacki

Populacja 
• liczba ludności
• gęstość


889
32,68 os./km²

Nr kierunkowy

03479

Kod pocztowy

78050

Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego
Mapa konturowa obwodu iwanofrankiwskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Chocimierz”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Chocimierz”
Ziemia48°45′44″N 25°06′21″E/48,762222 25,105833

Chocimierz – wieś w rejonie tłumackim obwodu iwanofrankiwskiego. Wieś liczy 889 mieszkańców.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Założona w 1444 r. Za czasów Królestwa Polskiego właścicielami Chocimierza byli m.in. Chocimirscy (Chocimierscy, zdaniem Stanisława Józefa Duńczewskiego herbu Grabie[1], zdaniem Adama Bonieckiego herbu własnego[2]). W 1626 roku właścicielem obronnego dworu w Chocimierzu był Stanisław Szpądowski, którego żona, podczas nieobecności męża, odparła wraz ze służbą atak zbójców pod dowództwem Andrzeja Górskiego. W wiekach XVIII i XIX/XX majątek Słoneckich h. Korab.

W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Chocimierz w powiecie tłumackim województwa stanisławowskiego.

W 1942 Niemcy przy pomocy Ukraińskiej Policji Pomocniczej wywieźli tutejszych Żydów do getta, gdzie prawie wszyscy zostali zgładzeni. W latach 1941-1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 30 Polaków[3].

Proboszczem w Chocimierzu był brat Franciszka Karpińskiego[potrzebny przypis].

W czasie okupacji niemieckiej mieszkająca we wsi ukraińska rodzina Abramczuków udzieliła pomocy Perli Janowicz-Szwarc. W 2004 roku Instytut Jad Waszem podjął decyzję o przyznaniu Mychajłowi i Katerynie Abramczukom tytułu Sprawiedliwych wśród Narodów Świata[4][5][6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stanisław Józef Duńczewski, O familii Lubiczów Strzemeskich [w:] Herbarz Wielu Domow Korony Polskiey y W. X. Litewskiego, T. 2. 1757, s. 11.
  2. Adam Boniecki, Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich, Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne Artystyczno-Wydawnicze, 1900, cz. 1, t. 3, s. 13.
  3. Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939-1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 714, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661.
  4. Abramchuk Mikhailo & Katerina. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-04-15]. (ang.).
  5. АБРАМЧУК КАТЕРИНА. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-04-15]. (ukr.).
  6. АБРАМЧУК МИХАЙЛО. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-04-15]. (ukr.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]