Cynkit – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cynkit
Ilustracja
Naturalne kryształy cynkitu
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

ZnO – tlenek cynku

Twardość w skali Mohsa

4-5

Przełam

muszlowy

Łupliwość

doskonała

Układ krystalograficzny

heksagonalny

Gęstość minerału

5,43 –5,68 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

czerwona, czerwonożółta, czerwonobrązowa

Rysa

żółtopomarańczowa, pomarańczowa

Połysk

diamentowy

Kryształy cynkitu wykrystalizowane w rurach pieców hut cynku
Kryształy cynkitu

Cynkit – minerał z gromady tlenków. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.

Nazwa nawiązuje do składu chemicznego minerału, którego głównym składnikiem jest cynk. (W. Haidinger, 1845 r.).

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Rzadko tworzy kryształy, najczęściej spotykane mają postać słupa zakończonego piramidalnie, spotykane są też zbliźniaczenia. Najczęściej występuje w skupieniach ziarnistych, zbitych, płytkowych lub pręcikowych. Jest kruchy, przezroczysty, w świetle lampy ultrafioletowej wykazuje pomarańczową flouorescencję. Niektóre okazy wykazują też opalescencję.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Minerał stref kontaktowych i kontaktowo-metasomatycznych złóż cynkowych. Spotykany w zmetamorfinizowanych wapieniach wraz z willemitem i franklinitem, kalcytem, rodonitem. Przypuszczalnie może powstać też jako produkt pożarów podziemnych. Powstaje też w piecach hutniczych i w rurach odprowadzających gazy piecowe.

Miejsca występowania:

  • W Polsce: występuje w kopalniach rud cynku w rejonie Olkusza i Tarnowskich Gór, przypuszczalnie jako produkt pożarów podziemnych.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

  • ważna lokalnie ruda cynku (80,3% Zn),
  • bardzo cenny i poszukiwany kamień kolekcjonerski,
  • niekiedy używany do wyrobu biżuterii.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • W. Heflik, L. Natkaniec-Nowak: Minerały Polski, Wyd. „Antykwa” – 1998 r.
  • J. Żaba: Ilustrowany słownik skał i minerałów, Videograf II Sp. z o. o – 2003 r.
  • W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma-Press” 2003 r.
  • J. Bauer: Przewodnik Skały i minerały, Wyd. Multico 1997 r.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]