Willemit – Wikipedia, wolna encyklopedia
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Skład chemiczny | krzemian cynku |
---|---|
Twardość w skali Mohsa | 5,5 |
Przełam | muszlowy, zadziorowaty |
Łupliwość | niewyraźna |
Układ krystalograficzny | trygonalny |
Gęstość minerału | 3,89-4,18 g/cm³ |
Właściwości optyczne | |
Barwa | biała, zielona, czerwona, brązowa, bezbarwny, czarny |
Rysa | biała |
Połysk | tłusty, szklisty |
Willemit – minerał z gromady krzemianów, jest minerałem bardzo rzadkim.
Nazwa pochodzi od imienia króla Niderlandów Wilhelma I (1772-1843).
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Tworzy kryształy izometryczne, krótkosłupowe, tabliczkowe przyjmujące postać romboedru. Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych, naciekowych, promienistych. Jest kruchy, przezroczysty, w świetle ultrafioletowym wykazuje intensywną fluorescencję (żółtawą, zieloną), i zieloną fosforescencję. Jest izostrukturalny z fenakitem. Zawiera domieszki żelaza, manganu. Po sproszkowaniu rozpuszcza się w kwasie solnym.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Powstaje w strefie utleniania rud cynku. Współwystępuje z cynkitem, kalcytem, franklinitem, smithsonitem.
Miejsca występowania: USA, Kanada, RPA, Namibia, Demokratyczna Republika Konga, Niemcy, Grenlandia.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- lokalna ruda cynku,
- poszukiwany kamień kolekcjonerski wykorzystywany jako kamień jubilerski (troostyt).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- W. Schumann: Minerały świata Oficyna Wydawnicza "Alma-Press", 2003
- J. Bauer: Przewodnik Skały i minerały, Wyd. Multico, 1997
- Leksykon Przyrodniczy – Minerały i kamienie szlachetne, "Horyzont", 2002