Dąbrowica (powiat tarnobrzeski) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dąbrowica
wieś
Ilustracja
herb Dąbrowicy
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

tarnobrzeski

Gmina

Baranów Sandomierski

Liczba ludności (2020-12-31)

1198[2]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

39-450[3]

Tablice rejestracyjne

RTA

SIMC

0787129

Położenie na mapie gminy Baranów Sandomierski
Mapa konturowa gminy Baranów Sandomierski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Dąbrowica”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Dąbrowica”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Dąbrowica”
Położenie na mapie powiatu tarnobrzeskiego
Mapa konturowa powiatu tarnobrzeskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Dąbrowica”
Ziemia50°29′15″N 21°37′00″E/50,487500 21,616667[1]

Dąbrowicawieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie tarnobrzeskim, w gminie Baranów Sandomierski[4][5].

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dąbrowica. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa tarnobrzeskiego.

Integralne części wsi Dąbrowica[5][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0787135 Górki część wsi
0787141 Góry część wsi
0787158 Kolnica część wsi
0787164 Krzyczówka część wsi
0787170 Kusie część wsi
0787187 Pod Potokiem część wsi
0787193 Podedworze część wsi
0787201 Podlesie część wsi

Historia wsi[edytuj | edytuj kod]

Według Liber beneficiorum Jana Długosza Dąbrowica figuruje na liście miejscowości już w XV wieku[6]. Nazwa miejscowości najprawdopodobniej pochodzi od słowa „Dąbrowy” (nazwa okolicznych pól).

Dąbrowica – jak podaje wydany w latach 1880-1897 „Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego” – była 100 lat temu wsią złożoną z 343 domów; była zamieszkiwana przez 1987 mieszkańców. Znajdował się tu „obszar dworski gruntu ornego 904, łąk i ogrodów 510, pastwisk 135, lasu 1522 metrów”. Na terenie wsi funkcjonowała gorzelnia. W przeciwieństwie do znacznej części baranowskich dóbr, właścicielem byli nie Dolańscy, ale Feliks Bogusz[7].

Od 1898 r. we wsi działa ochotnicza straż pożarna[8].

Na obszarze wsi znajduje się 5 kapliczek i 5 krzyży, pochodzących sprzed drugiej wojny światowej. Dziś oprócz nielicznych starych zagród zachowała się w samym centrum miejscowości murowana kapliczka z 1913 roku, wybudowana w ramach podziękowania Matce Bożej Nieustającej Pomocy za koniec epidemii cholery z lat 1912-13.

Od 16 lutego 1924 przynależy do parafii Ślęzaki.

Od 1 stycznia 2009 roku na terenie miejscowości funkcjonuje Zespół Szkolno-Przedszkolny w skład którego wchodzi Publiczne Przedszkole oraz Publiczna Szkoła Podstawowa im. Batalionów Chłopskich. W Dąbrowicy od 1953 roku działa klub piłkarski LZS „Strzelec”[9] który obecnie (6 marca 2021 roku) występuje w Klasie A.

Przez miejscowość przebiega linia kolejowa nr 25 DębicaTarnobrzegŁódź Kaliska z nieczynnym od 2009 r. przystankiem Dąbrowica Małopolska.

Znani dąbrowiczanie[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 22229
  2. Sołectwo Dabrowica na stronie gminy
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 219 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Sympozjum na zamku dzikowskim 16.04.2018. Telewizja Serbinów 2018-04-21. [dostęp 2018-05-04].
  7. Dąbrowica (4), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 932.
  8. Urząd Miasta i Gminy Baranów Sandomierski, Ochotnicza Straż Pożarna. [dostęp 2008-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-30)].
  9. Historia - Strzelec Dąbrowica [online], strzelecdabrowica.futbolowo.pl [dostęp 2021-04-06].
  10. Archiwum ofiar terroru nazistowskiego i komunistycznego w Krakowie 1939 - 1956 [online], krakowianie1939-56.mhk.pl [dostęp 2019-11-21].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]