Dom modlitwy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dom modlitwy zboru ewangelicznych chrześcijan w Toruniu

Dom modlitwy – termin używany przez większość Kościołów protestanckich na określenie budynku kościelnego, w którym odprawiane są nabożeństwa. Wraz z określeniami: kościół i zbór używany jest wymiennie.

Pochodzenie i użycie[edytuj | edytuj kod]

Przyjęcie się w środowiskach protestanckich terminu dom modlitwy uzasadnione jest jego biblijnym pochodzeniem w myśl zasady sola scriptura:

...gdyż mój dom będzie zwany domem modlitwy dla wszystkich ludów.Księga Izajasza 56:7, Biblia warszawska

Dom modlitwy Ewangelickiego Kościoła Czeskobraterskiego w Sázavie
Dom modlitwy chińskojęzycznych ewangelicznych chrześcijan w Madrycie
Dom modlitwy Ewangelicznej Wspólnoty Zielonoświątkowej w Woli Piotrowej

Spotkać się można również, choć rzadziej, z bliskoznacznymi określeniami, np. sala modlitwy, dom modlitewny, dom zborowy. Wyznaniami konsekwentnie używającymi terminu dom modlitwy na miejsce kultu są m.in. Chrześcijańska Wspólnota Zielonoświątkowa oraz Ewangelicki Kościół Czeskobraterski (cz. modlitebna).

Budynek[edytuj | edytuj kod]

Nie istnieją żadne wytyczne co do stylu architektonicznego domów modlitwy, a poszczególne domy modlitwy różnią się od siebie nawet w łonie jednego wyznania. Spotkać można zarówno okazałe budowle, jak również nowoczesne pomieszczenia urządzone w stylu sali konferencyjnej i wyposażone w klimatyzację. Zwykle w domach modlitwy znajduje się biblioteka zborowa, księgarnia, stołówka z kuchnią, toaleta, klasa szkółki niedzielnej, hall itp.

Wystrój[edytuj | edytuj kod]

Większość wyznań używających obecnie terminu dom modlitwy wywodzi się bądź z reformowanej, bądź ewangelicznej tradycji wiary. Stąd nie spotka się tam obrazów, ikon, rzeźb, konfesjonałów, tabernakulum etc. Charakterystycznymi cechami wystroju w zależności od konkretnego wyznania są: