Domy szkieletowe na Zawadach w Poznaniu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zespół domów szkieletowych na Zawadach – pięć zagród konstrukcji szkieletowej, stanowiących pozostałość wiejskiej zabudowy poznańskich Zawad. Znajdują się przy ul. Zawady 3, 11, 19, 21 i 27.

Obiekty istniejące[edytuj | edytuj kod]

Domy wraz z zagrodami są pozostałością dawnej kapitulnej wsi Zawady. Pochodzą w większości z ostatniej ćwierci XIX wieku, a zbudowano je po wielkiej powodzi w 1888, która w dużym stopniu zniszczyła poprzednią zabudowę okolicy. Na przedpolu twierdzy poznańskiej pozwalano jednak wznosić jedynie budynki o lekkiej, szkieletowej konstrukcji. Budynek pod numerem 21 jest znacznie starszy i pochodzi z końca XVIII wieku. Jest to dawna karczma Pod jagnięciem, wzniesiona w konstrukcji słupowo-ramowej. Z tyłu posesji na początku XX wieku zbudowano kręgielnię, która funkcjonowała do końca 1940 roku. Z wyjątkiem domu nr 27 wszystkie ustawione są kalenicowo w stosunku do drogi (ul. Zawady). Dawniej na brukowane podwórza prowadziła specjalna brama. Za podwórzem lokalizowano ogród. Domy 3 i 21 są otynkowane. Formą zdobienia są okiennice, opaski okienne i drzwiowe, czy też pazdury. W większości sień prowadzi na przestrzał, a budynek jest dwutraktowy.

Obiekt nieistniejący[edytuj | edytuj kod]

Do czasów obecnych nie dotrwał dwukondygnacyjny budynek z muru pruskiego zlokalizowany dawniej pod adresem Zawady 38, zbudowany w 1900 przez Antoniego Słupińskiego. Rodzina Słupińskich opuściła obiekt w 2001, przeprowadziwszy się do Antoninka. Odtąd dom niszczał. 1 stycznia 2002 okoliczni mieszkańcy zaczęli go stopniowo rozbierać. Konstrukcja była na tyle wytrzymała, że stał nadal, pozbawiony dwóch ścian. Wkrótce został ostatecznie rozebrany. Pozostały po nim dwie lipy zasadzone w 1946 przez Antoniego Słupińskiego z okazji narodzin syna i córki^[1].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Dawna gospoda (dom nr 21)

Dom nr 15

Dom nr 3

Sąsiedztwo[edytuj | edytuj kod]

W sąsiedztwie starych domów wznosi się osiedle galeriowców - przykład architektury wczesnego modernizmu. Dawniej istniało tu też osiedle socjalne dla bezrobotnych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Atlas architektury Poznania, JanuszJ. Pazder (red.), AleksandraA. Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 328, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366 .
• JanJ. Kaczmarek JanJ., HenrykH. Kot HenrykH., W sercu Polski. Ostów Tumski - Śródka - Zawady w rycinach Henryka Kota, Poznań: wyd. Kontekst, 2008, ISBN 978-83-88572-62-3, OCLC 316481077 .brak strony (książka)