Wikariówka przy ul. Posadzego 7 w Poznaniu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wikariówka przy ul. Posadzego 7 w Poznaniu
Symbol zabytku nr rej. A 060 z 22 lutego 1960[1]
Ilustracja
Widok od strony ul. Posadzego
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Adres

ul. ks. Ignacego Posadzego 7

Inwestor

Kościół katolicki

Kondygnacje

1

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Wikariówka przy ul. Posadzego 7 w Poznaniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Wikariówka przy ul. Posadzego 7 w Poznaniu”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Wikariówka przy ul. Posadzego 7 w Poznaniu”
Ziemia52°24′45,2″N 16°56′57,3″E/52,412556 16,949250
Multimedia w Wikimedia Commons

Wikariówka przy ul. Posadzego 7 (także: kanonia[2]) – dom wikariusza bazyliki archikatedralnej w Poznaniu zlokalizowany przy ul. ks. Ignacego Posadzego (dawniej Wikariackiej – północna strona), w północnej części Ostrowa Tumskiego, w pobliżu dawnej, pruskiej śluzy katedralnej. Jest najstarszym zachowanym budynkiem konstrukcji ryglowej w mieście[3].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Obecna wikariówka w typie rezydencji ogrodowej pochodzi z 1750, ale już wcześniej istniał tu budynek o zbliżonym przeznaczeniu. Podobne, stojące w ogrodach domy, popularne były w XVIII wieku wśród duchowieństwa, szlachty i zamożnych mieszczan. Stawiano je w pobliżu miasta. Obiekty takie były protoplastami późniejszych willi podmiejskich i architektonicznie zakorzenione były w dworku barokowym, charakterystycznym dla wiejskiej szlachty polskiej. Formę budynkowi nadaje zwłaszcza wysoki dach mansardowy, tzw. polski[4], kryty gontem (rzadkość w obecnym Poznaniu) i prosty, dwutraktowy układ wnętrza z sienią na głównej osi (układ wnętrz z czarna kuchnią, stolarka okienna, jeden strop oraz oryginalny butelkowy komin zachowały się bez zmian). Szachulec (gliniane wypełnienie ścian) zastąpiono cegłą w czasie XIX-wiecznego remontu[3]. Renowację obiektu przeprowadzono w latach 1956-1959[2]. Wikariówka była otynkowana[4] do czasu remontu w początku XXI wieku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Poznan.pl, Wykaz obiektów na terenie miasta Poznania wpisanych do rejestru zabytków nieruchomych
  2. ↑ a b Praca zbiorowa, Poznań – spis zabytków architektury, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2004, s.7, ISBN 83-89525-07-0
  3. ↑ a b Atlas architektury Poznania, Janusz Pazder (red.), Tomasz Ratajczak, Poznań: Wydawnictwo Miejskie Poznań, 2008, s. 239, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366.
  4. ↑ a b Poznań – przewodnik po zabytkach i historii, Janusz Pazder (oprac.), Jerzy Borwiński, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2003, s. 55, ISBN 83-87847-92-5, OCLC 830535344.
Poznań – Osiedle Ostrów Tumski-Śródka-Zawady-Komandoria
Części miasta
Osiedla mieszkaniowe
Atrakcje turystyczne
Tereny zielone
Ulice i place
Mosty
Miejsca kultu religijnego
Pozostałe

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wikariówka_przy_ul._Posadzego_7_w_Poznaniu&oldid=72905795”