Enrico Delle Sedie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Enrico Delle Sedie
ilustracja
Imię i nazwisko

Enrico Augusto Delle Sedie

Data i miejsce urodzenia

17 czerwca 1822
Livorno

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

28 listopada 1907
La Garenne-Colombes

Typ głosu

baryton

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewak

podpis

Enrico Augusto Delle Sedie[1] (ur. 17 czerwca 1822 w Livorno, zm. 28 listopada 1907 w La Garenne-Colombes[1][2][3]) – włoski śpiewak operowy, baryton.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był uczniem Cesario Galeffiego[3]. W 1848 roku uczestniczył w wydarzeniach Wiosny Ludów, za co spędził pewien czas w więzieniu[2]. Na scenie zadebiutował w 1851 roku we Florencji tytułową rolą w Nabucco Giuseppe Verdiego[1]. Występował na scenach włoskich, w Wiedniu, Petersburgu, Londynie i Paryżu, zdobywając sobie sławę jako wykonawca partii barytonowych w operach Verdiego, a także tytułową rolą w Don Giovannim Mozarta i jako Figaro w Cyruliku sewilskim Rossiniego[1]. W latach 1867–1871 uczył śpiewu w Konserwatorium Paryskim[1][2][3]. Opublikował dwie prace teoretyczne, Arte e fisiologia del canto (Mediolan 1876) i L’estetica del canto e dell’arte melodrammatica (Mediolan 1886), a także rozprawę Riflessioni sulle cause della decadenza della scuola di canto in Italia (Paryż 1881)[2][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 394. ISBN 83-224-0223-6.
  2. a b c d Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 839–840. ISBN 0-02-865527-3.
  3. a b c d The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 115. ISBN 978-0-19-533765-5.