French
DeutschEugeniusz Piestrzyński – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Eugeniusz Piestrzyński (w 1928) | |
 pułkownik lekarz | |
| Data i miejsce urodzenia | 18 grudnia 1887 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 5 maja 1962 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1925 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | komendant szpitala |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
             | |
Eugeniusz Piestrzyński (ur. 18 grudnia 1887 w Kaliszu, zm. 5 maja 1962 w Milanówku) – pułkownik lekarz Wojska Polskiego, żołnierz Legionów Polskich, lekarz przyboczny Józefa Piłsudskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Maturę zdał w Gimnazjum św. Anny w Krakowie w 1906. Studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim, którą ukończył w 1912. Specjalizował się w ginekologii i położnictwie u Aleksandra Rosseta, w którego klinice pracował w latach 1912–1914. W czasie I wojny światowej pełnił funkcje lekarza batalionowego, pułkowego i komendanta szpitala polowego I Brygady Legionów Polskich, awansując na podporucznika lekarza (29 września 1914) i kapitana lekarza (28 października 1915)[1].
Po 1918 pracował w służbach medycznych Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego i lekarza przybocznego Józefa Piłsudskiego oraz komendanta szpitala zapasowego nr 2 w Warszawie. Był świadkiem na ślubie Piłsudskiego i Aleksandry Szczerbińskiej, który odbył się 25 października 1921 w Belwederze[2].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 26. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy, a jego oddziałem macierzystym była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 1[3]. W lutym 1924 został przesunięty w Szpitalu Okręgowym Nr VIII w Toruniu ze stanowiska starszego ordynatora na stanowisko komendanta szpitala, pozostając oficerem nadetatowym 8 batalionu sanitarnego[4][5]. W 1925 został przeniesiony w stan spoczynku.
13 maja 1927 Prezydent RP mianował go dyrektorem Departamentu V Służby Zdrowia w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych[6]. Pełnił liczne funkcje społeczne był m.in. Prezesem Polskiego Związku Przeciwgruźliczego, Polskiego Towarzystwa Higienicznego (1932–1939), Międzynarodowego Towarzystwa Przeciwgruźliczego, działał w Związku Legionistów Polskich. Honorowy Obywatel Miasta Ciechocinka[7]. Wiceminister pracy i opieki społecznej w rządzie Walerego Sławka[8].
W czasie II wojny światowej przebywał w Rumunii, Francji i Wielkiej Brytanii. W randze generalskiej został powołany przez Brytyjczyków na komendanta szpitala wojennego w Anglii. Po wojnie powrócił do Polski po 1956. Pracował jako szkolny nadinspektor higieny i wychowania fizycznego w Wydziale Zdrowia i Opieki Społecznej Dzielnicowej Rady Narodowej Warszawa – Śródmieście, oraz w jednej z placówek ZUS na warszawskim Żoliborzu, będąc poddanym aż do śmierci inwigilacji przez Służbę Bezpieczeństwa[9].
Zmarł 5 maja 1962 w Milanówku. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 67-2-22)[10].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3441[11][12]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (25 stycznia 1939)[13]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1928)[14]
- Krzyż Niepodległości (20 lipca 1932)[15][12]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[11][12]
- Złoty Krzyż Zasługi (9 listopada 1929)[16][12]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[12]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[12]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[12]
- Odznaka Honorowa PCK I stopnia (1935)[17]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Korony Włoch (Włochy)[12]
- Krzyż Komandorski Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia)[11][12]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 52.
- ↑ Lech Królikowski: Warszawskie adresy marszałka. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 75. ISBN 83-01-10291-8.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 309.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 23 lutego 1924 roku, s. 82.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1007, 1061, 1078.
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. 1–2, s. 170, 1927-06-30.
- ↑ Protokół nr 7/14 nadzwyczajnej sesji Rady Miejskiej Ciechocinka z dnia 13 maja 2015 r.
- ↑ "Łódź w Ilustracji", 6 XI 1932, nr 45, s. 3.
- ↑ Andrzej Rościszewski, Odnaleziony Order Virtuti Militari generała Wieniawy Kultura i Biznes Nr 67, R.XV, Łódź 2016, ISSN 1644-4043, s.14.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ZBINEK PIESTRZYŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-16].
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1007.
- ↑ a b c d e f g h i Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 234. [dostęp 2021-08-11].
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 23, poz. 38 „za wybitne zasługi na polu pracy zawodowej i społecznej”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 630 „za zasługi na polu pracy narodowej i na polu administracji państwowej”.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 13, poz. 21 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ Polski Czerwony Krzyż. Sprawozdanie za 1935. Warszawa: 1936, s. 11.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Polskie Towarzystwo Higieniczne – Poczet prezesów
- Biblioteka Jagiellońska – biogram