Gieorgij Parszyn – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gieorgij Parszyn

Георгий Паршин

major lotnictwa
Data i miejsce urodzenia	23 maja 1916 Sietucha, obwód orłowski
Data śmierci	13 marca 1956
Przebieg służby
Lata służby	1941–1946
Siły zbrojne	Armia Czerwona Wojskowe Siły Powietrzne
Stanowiska	dowódca eskadry, dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Późniejsza praca	pilot doświadczalny
Odznaczenia

Gieorgij Michajłowicz Parszyn (ros. Георгий Михайлович Паршин, ur. 10 maja^?/23 maja 1916 we wsi Sietucha w obwodzie orłowskim, zm. 13 marca 1956) – radziecki lotnik wojskowy, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego (1944 i 1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pracował jako ślusarz w fabryce, w 1936 skończył szkołę lotników-instruktorów lotnictwa cywilnego w Chersoniu, później Wyższą Szkołę Spadochronową, pracował jako lotnik-instruktor w aeroklubach w Dniepropietrowsku, Czeboksarach i Groznym. Od 1941 służył w armii jako lotnik-instruktor 28 Rezerwowego Pułku Lotniczego, od stycznia 1942 uczestniczył w wojnie z Niemcami jako lotnik 65 Lotniczego Pułku Szturmowego Frontu Centralnego, od grudnia 1942 do kwietnia 1943 dowódca klucza i zastępca dowódcy eskadry 765 Lotniczego Pułku Szturmowego Frontu Północno-Kaukaskiego, w 1943 skończył kursy doskonalenia kadry oficerskiej w Lipiecku. W sierpniu 1943 został dowódcą eskadry 943 Pułku Lotnictwa Szturmowego 277 Dywizji Lotniczej Frontu Leningradzkiego, później pomocnikiem dowódcy, nawigatorem (szturmanem) i dowódcą tego pułku na Froncie Leningradzkim i 3 Froncie Białoruskim. Łącznie w czasie wojny wykonał 253 naloty bojowe na siłę żywą i technikę wroga Iłem-2. Po wojnie w stopniu majora dowodził pułkiem w Leningradzkim Okręgu Wojskowym, w 1946 został przeniesiony do rezerwy, pracował jako lotnik w dziale transportowym Ministerstwa Przemysłu Lotniczego ZSRR, a w latach 1950-1951 jako pilot doświadczalny fabryki nr 30 w Moskwie, później pilot doświadczalny instytutu naukowo-badawczego. Zginął podczas wykonywania lotu doświadczalnego Iłem-28. Został pochowany na Cmentarzu Wagańkowskim w Moskwie. Jego imieniem nazwano ulicę w Moskwie.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (dwukrotnie - 19 sierpnia 1944 i 19 kwietnia 1945)
• Order Lenina (1944)
• Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie - 1943, 1944, 1944 i 1945)
• Order Suworowa III klasy (1945)
• Order Aleksandra Newskiego (1944)
• Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (1943)

Oraz medale ZSRR i order zagraniczny.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=341 (ros.)