Gorajscy herbu Korczak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Herb Korczak

Gorajscy herbu Korczak, znani również jako Gorayscypolski ród szlachecki, pochodzenia rusińskiego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Ród Gorajskich wywodzi się z Rusi Czerwonej.

Według niektórych źródeł w 1353 r. trzej bracia – Chodko, Ostaszko i Piotr z Klecia otrzymali od króla Kazimierza Wielkiego kilkanaście wsi: Klecie (Kleszcze), Czermno, Januszkowice, Błażkową, Gogolów, Glinik, Bukową, Smorżową i Kamienicę (okolice Jasła). Piotr miał syna Dymitra (znanego jako Dymitr z Klecia lub Dymitr z Goraja). Król Ludwik Węgierski w dniu 26 lipca 1377 r. nadał mu zamek Goraj oraz szereg wsi leżących w okolicach Turobina i Kraśnika.

Linia senatora Zbigniewa Gorajskiego wygasła na jego synach. Druga, kalwińska gałąź wygasła w połowie XVIII wieku.

Jedna gałąź rodu Gorajskich do dziś żyje w Brazylii i Polsce. Jej podawana w XIX wiecznych herbarzach pochodzenie od senatora Zbigniewa nie znajduje żadnego potwierdzenia w źródłach.

Znani członkowie rodu

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]