Katarzyna Oleśnicka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Katarzyna Oleśnicka
Ilustracja
Fragment tablicy erekcyjnej z 1442 w kościele św. Zygmunta w Siennie
Herb
Korczak
Data urodzenia

ok. 1390

Data śmierci

po 1479

Ojciec

Dymitr z Goraja

Mąż

Dobiesław Oleśnicki

Dzieci

Dymitr z Sienna, Mikołaj z Sienna, Jan z Sienna, Jakub z Sienna, Paweł z Sienna

Katarzyna Oleśnicka (Katarzyna z Bożydaru, Katarzyna Sienieńska, z Sienna, z Rymanowa, z domu Gorajska, ur. ok. 1390) – kasztelanowa i wojewodzina sandomierska, jedna z trzech córek (oprócz Anny – żony Tęczyńskiego i Elżbiety – żony Szamotulskiego) podskarbiego koronnego Dymitra z Goraja herbu Korczak (ok. 1340-1400).

W 1413 odbył się ślub Katarzyny i Dobiesława Oleśnickiego i z Sienna, herbu Dębno (zm. 1440) – kasztelana wojnickiego (1411-1433), lubelskiego (1433), sandomierskiego (1435), starosty krakowskiego (1438), podczaszego krakowskiego (1438-1493), wojewody sandomierskiego (1438-1440), uczestnika bitwy pod Grunwaldem i dowódcy oblężenia Malborka, budowniczego nowego zamku w Rymanowie, fundatora kościołów.

W 1415 w Lublinie, w wyniku podziału włości jej ojca Dymitra, dobra Boży Dar (obecnie w powiecie zamojskim) i Rymanów przeszły z Katarzyną Gorajską do Oleśnickich. Jej matka Beata Mokrska zmarła 30 kwietnia 1424 roku.

Katarzyna wraz ze swoim mężem i ze swoimi 11 dziećmi, bardzo często przebywała w Rymanowie. W 1441, rok po śmierci męża Dobiesława, została właścicielką zamku w Rymanowie i pisała się już „z Rymanowa”. W 1479 Rymanów wraz z 20 innymi okolicznymi miejscowościami należał nie tylko do wdowy po wojewodzie sandomierskim, do Katarzyny Oleśnickiej, ale i do jej dzieci, którymi byli:

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Karol Szajnocha: Jadwiga i Jagiełło, 1374-1413, Poland – 1969 – S. 628;
  • Adam Fastnacht: Osadnictwo ziemi sanockiej w latach 1340-1650 – Sanok Region. (Poland) – 1962.