Hayes Alan Jenkins – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hayes Alan Jenkins
Ilustracja
Hayes Alan Jenkins z bratem Davidem (1956)
Reprezentacja

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

23 marca 1933
Akron

Konkurencja

Soliści

Trener

Edi Scholdan[1]

Klub

Broadmoor SC

Zakończenie kariery

1956

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
złoto Cortina d’Ampezzo 1956 łyżwiarstwo figurowe
(soliści)
Mistrzostwa świata
złoto Davos 1953 soliści
złoto Oslo 1954 soliści
złoto Wiedeń 1955 soliści
złoto Garmisch-Partenkirchen 1956 soliści
brąz Londyn 1950 soliści
brąz Paryż 1952 soliści
Mistrzostwa Ameryki Północnej
złoto Cleveland 1953 soliści
złoto Regina 1955 soliści
Multimedia w Wikimedia Commons

Hayes Alan Jenkins (ur. 23 marca 1933 w Akron) – amerykański łyżwiarz figurowy, startujący w konkurencji solistów. Mistrz olimpijski z Cortina d’Ampezzo (1956)[2] i uczestnik igrzysk olimpijskich (1952)[3], czterokrotny mistrz świata (1953–1956), dwukrotny mistrz Ameryki Północnej (1953, 1955) oraz czterokrotny mistrz Stanów Zjednoczonych (1953–1956)[4]. Po zakończeniu kariery amatorskiej w 1956 roku został adwokatem[1].

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

Hayes Alan Jenkins rozpoczął jazdę na łyżwach ze względu na swoją starszą siostrę, która nie chciała być solistką i potrzebowała partnera do konkurencji par tanecznych i sportowych. Hayes trenował z nią, zaś ich najmłodszy brat David uczył się jazdy samodzielnie[5]. Ich siostra zrezygnowała z łyżwiarstwa figurowego, gdy rozpoczęła naukę w college'u[5].

Bracia Jenkins rozpoczęli regularne treningi łyżwiarstwa, jednak w 1952 roku ich ojciec stracił pracę co oznaczało dla nich koniec przygody z łyżwiarstwem[5]. Z pomocą przyszedł im klub łyżwiarski Broadmoor, który latem tego samego roku zaproponował im przyjazd do Colorado Springs i bezpłatne treningi oraz możliwość darmowej jazdy na ich lokalnym lodowisku[5]. W tym czasie fundacja El Pomar przyznała im stypendia co pozwoliło im na utrzymanie i kontynuowanie kariery[5]. Braci Jenkins wspierała w tym czasie matka, zaś ojciec po problemach z kolejnymi pracami został alkoholikiem[5].

Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]

Hayes Alan Jenkins po zdobyciu dwóch brązowych medali mistrzostw świata (1950, 1952) zdominował konkurencję solistów w latach 1953–1956. Zdobył złote medale na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1956 w Cortina d’Ampezzo oraz na mistrzostwach świata w 1953, 1954, 1955 i 1956 roku. Rywalizował wtedy w konkurencji solistów równocześnie z młodszym bratem Davidem, który na mistrzostwach świata 1955, 1956 oraz igrzyskach w Cortina d’Ampezzo zdobywał brązowe medale. Po zakończeniu kariery amatorskiej w 1956 roku passę zwycięstw podtrzymywał jego brat David, mistrz olimpijski 1960[6].

W trakcie całej kariery zarówno David jak i Hayes byli trenowani przez Ediego Scholdana, który zginął w katastrofie lotniczej w drodze na mistrzostwa świata 1961[5].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Hayes Alan Jenkins z narzeczoną Carol Heiss (1960)

Jenkins zrezygnował z kariery zawodowego łyżwiarza na rzecz studiów prawniczych w Harvard Law School[4]. Pracował jako adwokat dla firmy Goodyear Tire and Rubber Company[4].

Ma siostrę oraz młodszego brata, łyżwiarza figurowego Davida Jenkinsa, mistrza olimpijskiego 1960[4]. W 1961 roku ożenił się z Carol Heiss, mistrzynią olimpijską 1960 w konkurencji solistek[7]. Mają troje dzieci[8].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Zawody 1949 1950 1951 1952 1953 1954 1955 1956
Międzynarodowe[4]
Igrzyska olimpijskie 4 1
Mistrzostwa świata 6 3 4 3 1 1 1 1
Mistrzostwa Ameryki Północnej 1 1
Krajowe[9]
Mistrzostwa Stanów Zjednoczonych 3 2 3 3 1 1 1 1

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Tim Warsinskey: Akron native David Jenkins still feels urge to compete, 50 years after winning gold: Tim's Take. cleveland.com, 2010-02-18. [dostęp 2018-09-19]. (ang.).
  2. ↑ Figure Skating at the 1956 Cortina d'Ampezzo Winter Games: Men's Singles. Sports Reference, 1956-02-01. [dostęp 2018-09-19]. (ang.).
  3. ↑ Figure Skating at the 1952 Oslo Winter Games: Men's Singles. Sports Reference, 1952-02-21. [dostęp 2018-09-18]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e Sports Reference – Hayes Jenkins. Sports Reference. [dostęp 2018-09-19]. (ang.).
  5. ↑ a b c d e f g Episode #47: David Jenkins. The Manleywoman SkateCast, 2011-04-07. [dostęp 2018-09-19]. (ang.).
  6. ↑ Sports Reference – David Jenkins. Sports Reference. [dostęp 2018-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  7. ↑ Sports Reference – Carol Heiss. Sports Reference. [dostęp 2018-09-19]. (ang.).
  8. ↑ Katherine Reinhard: Heiss Jenkins Is Going For More Gold In 2002 * 1960 Olympic Titlist Hopes A Student Finishes First In Salt Lake City. The Morning Call, 1998-01-08. [dostęp 2018-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-08)]. (ang.).
  9. ↑ Past U.S. Champions – Senior. U.S. Figure Skating, 2008. [dostęp 2018-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-09)]. (ang.).
  10. ↑ World Hall of Fame Members. World Figure Skating Museum and Hall of Fame. [dostęp 2018-12-31]. (ang.).
  11. ↑ U.S. Figure Skating Hall of Fame Members. World Figure Skating Museum and Hall of Fame. [dostęp 2020-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-27)]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mistrzowie olimpijscy w łyżwiarstwie figurowym
Soliści
Solistki
Pary sportowe
Pary taneczne
Drużynowo
Mistrzowie świata w łyżwiarstwie figurowym – soliści
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hayes_Alan_Jenkins&oldid=71429462”