Iwan Jakubowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Iwan Jakubowski
Иван Игнатьевич Якубовский
Ilustracja
Gen. Iwan Jakubowski w 1945
marszałek Związku Radzieckiego marszałek Związku Radzieckiego
Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1912
Zajcewo, gubernia mohylewska

Data i miejsce śmierci

30 listopada 1976
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1932–1976

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Stanowiska

d-ca Kijowskiego OW,
I z-ca ministra obrony ZSRR,
naczelny dowódca Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Faksymile
Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego Bohater Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (ZSRR) Medal „Za zasługi bojowe” Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za obronę Moskwy” Medal „Za obronę Stalingradu” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Za wyzwolenie Pragi” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Order Krzyża Grunwaldu III klasy Order Klementa Gottwalda
Od prawej siedzą: Heinz Hoffmann, Otto Grotewohl, Erich Honecker, Iwan Jakubowski; 14 października 1960

Iwan Ignatiewicz Jakubowski (ros. Иван Игнатьевич Якубовский; ur. 25 gru. 1911?/7 stycznia 1912 w Zajcewie w obecnym rejonie horeckim obwodu mohylewskiego, zm. 30 listopada 1976 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, marszałek Związku Radzieckiego (1967), I zastępca ministra obrony ZSRR, naczelny dowódca Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego (1944[1], 1944) i Bohater Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej (1970).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się we wsi Zajcewo ówcześnie leżącej w guberni mohylewskiej w Imperium Rosyjskim (obecnie w rejonie horeckim obwodu mohylewskiego we wschodniej Białorusi). Po ukończeniu 7 klas szkoły podstawowej pracował w cegielni a następnie rozpoczął naukę w Orszańskim Technikum Pedagogicznym w Orszy.

W 1932 wstąpił do Białoruskiej Szkoły Wojskowej Broni Połączonych, którą skończył z wyróżnieniem. Następnie został skierowany do służby w 27 pułku artylerii w 27 Omskiej Dywizji Strzelców Armii Czerwonej[2]. W 1935 ukończył Leningradzki Kurs Doskonalenia Dowódców Wojsk Pancernych im. Bubnowa i kolejno pełnił funkcje: dowódcy plutonu, baterii, kompanii czołgów w 16 Brygadzie Pancernej[3], szefa sztabu samodzielnego batalionu czołgów i wykładowcy w szkole piechoty.

W 1939 uczestniczył w agresji na Polskę, a następnie w wojnie zimowej z Finlandią. Po ataku Niemiec na ZSRR od początku uczestniczył w walkach kolejno jako dowódca batalionu czołgów, dowódca pułku czołgów i zastępca dowódcy brygady pancernej.

W okresie od marca do maja 1942 będąc w stopniu pułkownika formował a następnie został dowódcą 91 Brygady Pancernej. Brygada dowodzona przez niego weszła w skład 4 Armii Pancernej, później 24 Armii i 66 Armii Frontu Stalingradzkiego, a następnie 65 Armii Frontu Dońskiego i 21 Armii. W tym okresie brygada walczyła w rejonie Stalingradu. Za zasługi w tej bitwie płk Iwan Jakubowski został odznaczony Orderem „Czerwonego Sztandaru”.

Wiosną 1943 dowodzona przez Jakubowskiego 91 Brygada Pancerna weszła w skład 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej i brała udział w następujących operacjach: orłowskiej, bitwie o Dniepr, kijowskiej, żytomiersko-berdyczowskiej. 10 stycznia 1944 za męstwo podczas forsowania Dniepru i wyzwolenia Fastowa został wyróżniony tytułem Bohatera Związku Radzieckiego.

W czerwcu 1944 mianowany zastępcą dowódcy 6 Gwardyjskiego Korpusu Pancernego a od stycznia 1945 zastępcą dowódcy 7 Gwardyjskiego Korpusu Pancernego, w tym czasie uczestniczył w operacjach: lwowsko-sandomierskiej, sandomiersko-śląskiej i górnośląskiej. 23 września 1944 wyróżniony po raz drugi tytułem Bohatera Związku Radzieckiego. W 1945 awansowany do stopnia generała-majora wojsk pancernych. Uczestniczył w operacji berlińskiej i praskiej.

Po zakończeniu II wojny światowej studiował w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego im. K. J. Woroszyłowa, którą ukończył w 1948. Po jej ukończeniu został dowódcą dywizji pancernej, a następnie dowódcą wojsk pancernych i zmechanizowanych Leningradzkiego Okręgu Wojskowego, Przykarpackiego Okręgu Wojskowego a następnie dowódcą 1 Gwardyjskiej Armii Pancernej w Dreźnie.

Od lipca 1957 do kwietnia 1960 i od sierpnia 1961 do stycznia 1962 był I zastępcą głównodowodzącego Grupy Wojsk Armii Radzieckiej w NRD, a od kwietnia 1960 do sierpnia 1961 i od stycznia 1962 głównodowodzącym tej grupy. W 1965 mianowany dowódcą Kijowskiego Okręgu Wojskowego.

W 1967 mianowany I zastępcą ministra obrony ZSRR, a w lipcu 1967 równocześnie dowódcą naczelnym Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego, którą to funkcję pełnił do śmierci. 12 kwietnia 1967 mianowany marszałkiem Związku Radzieckiego.

Zmarł 30 listopada 1976 w Moskwie i został pochowany na Cmentarzu przy Murze Kremlowskim.

Awanse[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 10 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 19 января (№ 3 (263)). — С. 1
  2. ↑ Jakubowski 1976 ↓, s. 46.
  3. ↑ Jakubowski 1976 ↓, s. 48.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Iwan_Jakubowski&oldid=73097325”