Iwan Jurin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Iwan Jurin
Иван Алексеевич Юрин
	generał porucznik wojsk łączności
Data i miejsce urodzenia	28 stycznia 1896 ; Góry; Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	26 listopada 1951 ; Moskwa; ZSRR
	Przebieg służby
Lata służby	1918–1951
Siły zbrojne	Armia Czerwona/Radziecka (1918–1951); Ludowe Wojsko Polskie (1944–1947)
Jednostki	7 ARez., 62 A, 8 AGw, WP
Stanowiska	dowódca wojsk łączności
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji,; II wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Iwan Aleksiejewicz Jurin, ros. Иван Алексеевич Юрин (ur. 16 stycznia^?/28 stycznia 1896 we wsi Góry, zm. 26 listopada 1951 w Moskwie) – Rosjanin, generał porucznik wojsk łączności Armii Radzieckiej i generał dywizji ludowego Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 1896 roku we wsi Góry, w powiecie kołomeńskim na terenie ówczesnej guberni moskiewskiej, w rodzinie chłopskiej. Jego starszy brat Mikołaj brał udział w ruchu rewolucyjnym, został aresztowany i zesłany.

Od stycznia 1918 roku był żołnierzem wojsk łączności Armii Czerwonej. Uczestniczył w wojnie domowej w Rosji. W 1939 roku ukończył Wojskową Akademię Łączności w Leningradzie. W czasie II wojny światowej dowodził kolejno wojskami łączności 7 Armii Rezerwowej, 62 Armii i 8 Gwardyjskiej Armii. Uczestnik bitwy stalingradzkiej. 1 września 1943 roku został mianowany generałem majorem wojsk łączności.

25 sierpnia 1944 roku został odkomenderowany do Wojska Polskiego. Był organizatorem polskich wojsk łączności. W czasie wojny był dowódcą Wojsk Łączności Wojska Polskiego, a po jej zakończeniu szefem Departamentu Łączności Ministerstwa Obrony Narodowej.[1]. 14 grudnia 1945 roku Krajowa Rada Narodowa mianowała go generałem dywizji. 6 marca 1947 powrócił do ZSRR.

Zmarł 26 listopada 1951 roku w Moskwie i został pochowany na cmentarzu Wwedeńskim.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order Lenina (ZSRR)
Order Czerwonego Sztandaru (ZSRR, trzykrotnie)
Order Kutuzowa II stopnia (ZSRR)
Order Wojny Ojczyźnianej II stopnia (ZSRR)
Order Czerwonej Gwiazdy (ZSRR)
Medal „Za zdobycie Berlina” (ZSRR)
Medal „Za obronę Stalingradu” (ZSRR)
Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” (ZSRR)
Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR)
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Order Krzyża Grunwaldu III klasy (11 maja 1945)^[1]
Złoty Krzyż Zasługi (1946)
Medal za Warszawę 1939–1945
Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ M.P. z 1945 r. nr 6, poz. 26 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Edward JanE.J. Nalepa Edward JanE.J., Oficerowie Armii Radzieckiej w Wojsku Polskim 1943–1968, Warszawa: Bellona, 1995, ISBN 83-11-08353-3, OCLC 830273795 .
Maciej Szczurowski, Dowódcy Wojska Polskiego na froncie wschodnim 1943–1945. Słownik biograficzny, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 1996, wyd. II uzupełnione, ISBN 83-87103-08-X.
Henryk Kosk, Generalicja polska, t. I, Pruszków 1998.
Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. II: I–M, Toruń 2010, s. 119–120.
* В.А. Симанский. Линии связи армии: Киев, Сталинград, Войско Польское, Берлин. - „Фотон-Экспресс” №6(86), октябрь 2010, c. 47–49.

[1] M.P. z 1945 r. nr 6, poz. 26 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą”.

[1]

generał porucznik wojsk łączności
Data i miejsce urodzenia	28 stycznia 1896 Góry Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	26 listopada 1951 Moskwa ZSRR
Przebieg służby
Lata służby	1918–1951
Siły zbrojne	Armia Czerwona/Radziecka (1918–1951) Ludowe Wojsko Polskie (1944–1947)
Jednostki	7 ARez., 62 A, 8 AGw, WP
Stanowiska	dowódca wojsk łączności
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji, II wojna światowa
Odznaczenia