French
DeutschJózef Wodzicki – Wikipedia, wolna encyklopedia
| generał major | |
| Data urodzenia | około 1750 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1770–1794 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 | |
Józef Wodzicki (ur. ok. 1750, zm. 6 czerwca 1794 pod Szczekocinami.) – oficer w armii saskiej, generał major wojsk koronnych, uczestnik powstania kościuszkowskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Piotra Wodzickiego herbu Leliwa. W latach 1770–1776 przesłużył 6 lat w armii saskiej, w której doszedł do stopnia porucznika. Po odejściu z armii saskiej przeszedł do wojska polskiego, gdzie został brygadierem w Korpusie Kadetów w Warszawie. Na Sejmie Rozbiorowym w 1775 roku powołany ze stanu rycerskiego do Komisji Wojskowej Koronnej[1]. Był generałem adiutantem króla Stanisława Augusta. Od 1782 w służbie liniowej – doszedł do stanowiska szefa regimentu pieszego koronnego i generała w 1790. W 1788 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[2]. Uczestniczył w wojnie polsko-rosyjskiej 1792 jako szef 2 regimentu pieszego koronnego w kampanii litewskiej. Generał major komenderujący w Dywizji Małopolskiej w 1792 roku[3]. Po zwycięstwie targowiczan pozostał w służbie jako nieformalny dowódca dywizji i komendant garnizonu Kraków. Podał się do dymisji jednak później złożył przysięgę wierności konfederacji targowickiej[4]. Brał czynny udział w przygotowaniach powstańczych w 1794. Był świadkiem przysięgi Tadeusza Kościuszki na rynku krakowskim. Po proklamowaniu przez Tadeusza Kościuszkę powstania natychmiast do niego przystąpił. Poległ w bitwie pod Szczekocinami od kuli armatniej, która urwała mu głowę[5]. Pochowany w kościele Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Krakowie.
-
Epitafium gen. Józefa Wodzickiego w krakowskim kościele oo. kapucynów -
Tablica upamiętniająca poświęcenie pałasza Tadeusza Kościuszki, 24 marca 1794, Kraków -
Tablica wmurowana w podłogę Domku Loretańskiego w krakowskim kościele oo. kapucynów, w miejscu w którym święcili szable T. Kościuszko i J. Wodzicki
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 87.
- ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 196.
- ↑ Ciąg dalszy Kalendarzyka narodowego i obcego na rok ... 1792 czyli II część, z konstytycyami od roku 1788 dnia 6 października do roku 1791 dnia 23 grudnia przez daty oznaczonemi,1792, s. 545.
- ↑ Wacław Tokarz, Polityka wojskowa konfederacji targowickiej, w: Rozprawy i szkice, t. II, Warszawa 1959, s. 49.
- ↑ Maciej Trąbski, Bitwa pod Szczekocinami (6 czerwca 1794) z punktu widzenia sztuki wojennej z drugiej połowy XVIII wieku, „Czasy Nowożytne”, 29, Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Historycznego, 2016, s. 80.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Bauer, Wojsko koronne powstania kościuszkowskiego, Warszawa WMON 1981, ISBN 83-11-06605-1
- H. P. Kosk, Generalicja polska, t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 2001